ترکمن ها

تُرکْمَن ها (به ترکمنی:Türkmenler، تورکمنلر) یکی از ملت های ترک تبار آسیای میانه هستند که عمدتاً در ترکمنستان، شمال غرب افغانستان و شمال شرق ایران سکونت دارند. آن ها به زبان ترکمنی از زبان های ترک تبار شاخه اغوز غربی سخن می گویند و بیشتر آنان مسلمان سنی هستند. ترکمن ها تا حمله مغول شهرنشین بودند و بعد از آن تا اوایل قرن بیستم عمدتاً کوچ نشین بودند اما پس از آن به مرور ده نشین و شهرنشین شدند.
سلجوقیان (۴۲۹ ه‍.ق – اواخر قرن ششم)
قره قویونلو (۷۸۰ – ۷۴۸ ه‍.ق)
آق قویونلو (۷۸۰ – ۹۸۰ ه‍.ق)
قاجاریه
افشاریه
غزنویان
صفویان
خوارزمشاهیان
عثمانی
مملوکیان مصر
مملوکیان عراق
مملوکیان شام
سلسله عادلیان
گورکانیان
و بسیاری دیگر
۶٫۴ میلیون نفر
ترکمن ها شاخه ای از ترکان آسیای میانه معروف به اُغوز یا غُز هستند که از عهد قدیم در صحراهای وسیع بخش سفلای رود سیحون و بین دریای آرال به زندگی کوچ نشینی روزگار می گذراندند. تا حدود قرن هفتم میلادی ترکمن ها جزئی از قوم بزرگ ترک بودند. در این سال ها به دنبال اضمحلال امپراطوری گؤک تؤرک ها، گروهی از ترک ها که اغوز نامیده می شدند، از آنان جدا شده از ناحیهٔ ارخون به طرف آرال و سیردریا کوچ کردند.
واژه های ترکمن و ترکمان در گذشته به تمامی قبایل ترک تبار اغوز به ویژه طایفه های کوچ نشین و مسلمان گفته می شد که این معنا با کاربرد قوم ترکمن امروزین تفاوت دارد. به این معنا که ترکمن های کنونی شاخه ای از ترکمن ها در نوشته های قدیمی فارسی هستند. همین طور در حال حاضر گروه های ترک تباری در عراق و سوریه به ترکمن معروفند