سحاب اصفهانی

سحاب اصفهانی، (میرزا سید محمد) فرزند سید احمد هاتف اصفهانی اصلآ از مردم اردوباد آذربایجان و از شعرای عهد فتح علی شاه و از مداحان اوست.
از صبا تا نیما، یحیی آرین پور، جلد اول، چاپ هشتم، ۱۳۸۲
سحاب به علوم نظری ایران قدیم آشنا و در پزشکی و نجوم دارای اطلاعات کافی بوده و نزد فتح علی شاه مقام و احترام شایان داشته است.
سروده های سحاب ساده و روان و گیراست. دیوانش نزدیک به پنجهزار بیت است. وی علاوه بر شاعری در شعرشناسی و فنون ادبی نیز مهارت داشته و «تذکره رشحات سحاب» را به نام فتح علی شاه تألیف کرده که به پایان نرسانده و در سال۱۲۲۲ هجری قمری درگذشته است.
گویی سحاب خود به خوبی می دانسته است که کار شاعران درباری، به هم بافتن چند مصراع در ستایش کسان که مضمون آن هم غالبأ از دیگری است، تا چه پایه سبک و بی معنی است. نظم زیر بیزاری و شرمساری او را از شعر و شاعری به خوبی آشکار می سازد:

سید محمد بن احمد هاتف اصفهانی با تخلص سحاب و شهرت سحاب اصفهانی (؟ - ۱۸۰۷) شاعر، ادیب، مقام دار درباری قاجاری و داروغه ایرانی بود.
•

[ویکی اهل البیت] (میرزا، سید) محمد بن سید احمد هاتف (ف. 1222 ه.ق./ 1807 م.) شاعر معروف اصفهانی، متخلص به سحاب. ملقب به مجتهد الشعراء. اصلش از سادات حسینی اصفهان و از شعرای عهد فتحعلی شاه قاجار بود و کتاب «رشحات سحاب» خود را به نام او نوشت. در قصیده تابع شاعران قرن ششم و در غزل پیرو شاعران قرنهای هفتم و هشتم است.
سحاب در علم نجوم و طب، شعرشناسی و فنون ادبی دارای اطلاعات کافی بود. در اواسط زندگی به مکه معظمه سفر کرده و بعد از بازگشت به منصب داروغگی دفتر همایون رسید. کالبد او را به امر فتحعلی شاه به نجف اشرف برده و در آنجا دفن کردند. از آثار او است: «روضه البکاء» و «سحاب البکا» در مراثی سیدالشهداء؛ تذکره ی «رشحات سحاب»؛ دیوان حاوی پنج هزار بیت که در تهران چاپ شده است.