بلکن

( اسم ) ۱- منجنیق . ۲- سر دیوار .

(بَ کَ یا بُ لُ کَ ) ( اِ. ) ۱ - منجنیق . ۲ - سر دیوار.

بلکن. [ ب َ ک َ ] ( اِ ) منجنیق ، یعنی پیلوارافکن. ( از لغت فرس اسدی ). منجنیق. ( اوبهی ) :
سرو است و کوه سیمین جز یک میانْش سوزن
خسته است جان عاشق وز غمزکانش بلکن.ز سیل خیز فنا ایمنست قصر بقات
چنانکه حصن فلکها ز صدمت بلکن. || سر دیوار. ( برهان ). بلگن :
ای عهد تو بیمدار و پیمان تو سست
چون برف تموز و آفتاب بلکن.بلکس. بلگن. پلکن.

۱. سر دیوار.
۲. کنگرۀ دیوار، منجنیق.

( بُل کن ) پرنده؛ پرش کار
( بُل کن ) لافو