[ویکی فقه] ابونصر اسماعیل بن حمّاد جوهری، ادیب و لغوی ایرانی قرن چهارم و مؤلف صحاح اللغه می باشد.
وی از اهالی فاراب، در ماوراءالنهر، بود. در ۳۳۲ متولد شد. جوهری از هوش سرشاری برخوردار بود. در خوش خطی او را همپایه ابن مُقْله (متوفی ۳۲۸) و ابن بَواب (متوفی ۴۲۳) دانسته اند. با آنکه عرب تبار نبود، مانند افراد عربِ عاربه ( بادیه نشین ) فصیح سخن می گفت . وی از جمله علمایی بود که پس از خلیل بن احمد فَراهیدی (متوفی بین ۱۷۰ تا ۱۷۵) به علم عروض پرداخت، به اوزان شعری صورت نهایی داد و آن را تکمیل نمود.
وی از اهالی فاراب، در ماوراءالنهر، بود. در ۳۳۲ متولد شد. جوهری از هوش سرشاری برخوردار بود. در خوش خطی او را همپایه ابن مُقْله (متوفی ۳۲۸) و ابن بَواب (متوفی ۴۲۳) دانسته اند. با آنکه عرب تبار نبود، مانند افراد عربِ عاربه ( بادیه نشین ) فصیح سخن می گفت . وی از جمله علمایی بود که پس از خلیل بن احمد فَراهیدی (متوفی بین ۱۷۰ تا ۱۷۵) به علم عروض پرداخت، به اوزان شعری صورت نهایی داد و آن را تکمیل نمود.