خاموش ساکت صامت .
لب بسته
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
لب بسته. [ ل َ ب َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) ساکت. خاموش :
تا توی ِ لب بسته گشادی نفس
یک سخن نغز نگفتی به کس.
لب بسته و دل شکسته دانی چونم ؟
تو مجلس می نشانده دانم چونی
من غرقه خون نشسته دانی چونم ؟
تا توی ِ لب بسته گشادی نفس
یک سخن نغز نگفتی به کس.
نظامی.
در عشق شکسته بسته دانی چونم ؟لب بسته و دل شکسته دانی چونم ؟
تو مجلس می نشانده دانم چونی
من غرقه خون نشسته دانی چونم ؟
خاقانی.
کلمات دیگر: