۱ - ( مصدر ) کافتن شکافتن . ۲ - ( مصدر ) شکافته شدن غاچ خوردن .
کافتیدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کافتیدن. [ دَ ] ( مص ) ترکانیدن. ( فرهنگ اسدی ذیل کلمه شکاف ). کافتن. کفتن. ترکاندن. غاچ دادن. || بمعنی لازمی کافته شدن. شکافتن. ترکیدن. غاج خوردن.
کلمات دیگر: