نورا

نورا، از طایفه های سیستانی استان سیستان و بلوچستان می باشد.
عباسعلی نورا
این طایفه در سیستان زندگی می کنند. مردم این طایفه به گویش سیستانی لهجه دار تکلم می کنند.
افراد این طایفه در شهر زابل،بنجار،روستاهای برج یوسف،امامیه،کنگ امامداد،ده گلزار زندگی می کردند

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
نور (۱۹۴ بار)

درتعریف نور گفته‏اند: «اَلنّوُرُ اَلضَّوْهُ وَ هُوَ خِلافُ الضُّلْمَةِ» راغب گوید: ضوء منتشریکه بر دیدن کمک کند اقرب الموارد گوید: آنچه چیزها را آشکار می‏کند. و نیز گفته‏اند آنچه فی نفسه آشکار است و غیر خود را آشکار می‏کند «اَلظَّاهِرُ فی نَفْسِهِ الْمُظْهِرُ لِغَیْرِهِ». نور در تعبیر قرآن دوجور است ظاهری و معنوی. مثل . . که نور ظاهری است و نور معنوی مثل . بیشتر موارد آن در قرآن مجید نور معنوی است. * . نور ایمان را از آن نور گوییم که راه خدا و آخرت و راه زندگی را روشن کرده است مرد مؤمن در نور است که راه همه چیز برای او روشن و هویدا است و می‏داند از کجاست و به کجا است و در کجا است. علت جمع آمدن ظلمات گفته‏اند آن است که ظلمات و ضلالت از پیروی هوای نفس است و آن گوناگون می‏باشد ولی نور از پیروی حق است و آن یکی است و میان اجزاء آن اختلافی نیست. *** . نور در «اَللَّهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْاَرْض» غیر از نور در «مَثَلُ نُورِهِ - یَهْدِی اللهُ لِنُورِهِ» است نور اول که به لفظ جلاله حمل شده راجع به ذات باریتعالی و نور دوم وسوم راجع به نور ایمان است. «اللهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْاَرْضِ» یعنی خدا ظاهر کننده آسمانها و زمین است و آن مساوی با ایجاد و خلقت می‏باشد یعنی خدا آفریننده آسمانها و زمین است. «مَثَلُ نُورِهِ - یَهْدِی اللهُ لِنُورِهِ» اضافه نور به ضمیر ظاهرالامیه و می‏شود به معنای «مِن» باشد مراد از این نور چنانکه گفتیم بظاهر نور ایمان است چنانکه در آیات . . . منظور نور هدایت و ایمان است. مِشکاة چنانکه در «شکو» گذشت به معنی محفظه یا قندیل است مراد از «مصباح» چنانکه در تفسیر جلالین گفته فتیله شعله دار چراغ است «زجاجة» شیشه ایست که فتیله را در میان گرفته و شعله از حرکت هوا مصون مانده و نورش چندبرابر شده است. «زَیْتُونَةٍ لاشَرْقِیَّةٍ وَ لاغَرْبِیَّةٍ» درخت زیتونی است که در شرق و غرب باغ نیست بلکه در جایی از باغ قرارگرفته که آفتاب مرتب بر آن می‏تابد رجوع شود به «غرب» در نتیجه خوب رسیده و روغن اش صاف و خالص می‏باشد. «زیت» روغن زیتون است «نوُرٌ عَلی نوُرٍ» ظاهرا مبتدا در آن حذف شد و آن «هو» است و راجع به نور زجاجه که از کلام فهمیده می‏شود یعنی نورشیشه، نور بالای نور است ظاهرا مراد تضاعف نور بوسیله شیشه است نه دو تا بودن نور. معنی آیه چنین می‏شود. خدا آفریننده و پدید آورنده آسمانها و زمین است، حکایت نور هدایتی که از جانب او است مانند محفظه یا قندیلی است که در آن چراغ و شعله‏ای قرار گرفته ،شعله در میان شیشه ایست که مانند ستاره درخشان می‏درخشد، آن چراغ افروخته است از عصاره زیتونی که کاملا رسیده که گویی روغن آن پیش از رسیدن آتش روشن می‏شود، نور شیشه نور مضاعفی است خدا آنکس را که بخواهد به نور خویش هدایت می‏کند و به مردم مثلها می‏زند و خدا به هرچیز دانا است. در این آیه ظاهرا وجود مؤمن به قندیل و چراغ و شیشه و غیره تشبیه شده که نور هدایت و ایمان آن را منور و روشن کرده است. والله العام. تابش نور ایمان در وهله اول وجود مومن و در وهله ثانی جهان اطراف مؤمن را روشن می‏کند. در توحید صدوق علیه الرحمه باب 15 فرموده: از امام صادق «علیه السلام» روایت شده که از «اللهُ نُورُ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فیها مِصْباحٌ» سؤال شد فرمودند:«هُوَ مَثَلٌ ضَرَبَهُ اللهُ لَنا فَالنَّبِیُّ «صلی الله علیه وآله» وَ الْاَئِمَةُ صَلَواتُ اللهِ اَجْمَعینَ مِنْ دَلالاتِ اللهِ وَ آیاتِهِ التَّی یَهْدی بِها اِلَی التَّوْحیدِ وَ مَصالِحِ الدینِ وَ شَرائِعِ الْاِسْلامِ وَ الْفَرائِضِ وَ السُّنَنِ وَ لاقُوَّةَ اِلابِاللهِ الْعَلِیِ الْعَظیمِ» به نظر می‏آید جواب امام «علیه السلام» فقط راجع به «مَثَلُ نوُرِهِ...» است و اهل بیت علیهم السلام از لحاظ واسطه هدایت بودن مصداق «مَثَلُ نوُرِهِ...» اند.