عبدالحسین

اسم: عبدالحسین (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: abdolhoseyn) (فارسی: عبدالحسين) (انگلیسی: abdolhossein)
معنی: ترکیب دو اسم عبد و حسین ( بنده و نیکو )، بنده ی حسین، ( به مجاز ) دوستدار و ارادتمندِ امام حسین ( ع )، [این نام به لحاظ تولا و دوستی با امام حسین ( ع ) انتخاب می شود]، ( اَعلام ) عبدالحسین شرف الدین ابن یوسف عاملی موسوی دانشمند و متکلم شیعه در قرن و هجری، ]این نام به لحاظ تولا و دوستی با امام حسین ( ع ) انتخاب می شود[، ( در اعلام ) عبدالحسین شرف الدین بن یوسف عاملی موسوی دانشمند و متکلم شیعه در قرن و ( هـق )، بنده حسین

دهی است از دهستان خاوه بخش دلفان شهرستان خرم آباد واقع در ۱۵ هزار گزی خاور نور آباد و هفت هزار گزی جنوبی راه اتومبیل رو خرم آباد بکرمانشاه ناحیه ایست جلگه ای سردسیر مالاریائی
شرف الدین بن یوسف عاملی موسویدانشمند و متکلم شیعی ( و. ۱۲۹٠ - ف. ۱۳۷۷ ه.ق . ). وی نزد محمد کاظم خراسانی و شریعت اصفهانی و محمد کاظم یزدی تحصیل کرد. از مولفات اوست: تنزیل الایات غایه المرام فصول المهمه کلمه الغرائ المراجعات اجوبه السئله موسی جارالله .

عبدالحسین. [ع َ دُل ْ ح ُ س َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان خاوه بخش دلفان شهرستان خرم آباد واقع در 15هزارگزی خاور نورآباد و هفت هزارگزی جنوبی راه اتومبیل رو خرم آباد به کرمانشاه. ناحیه ای است جلگه ای ، سردسیر، مالاریائی. 300 تن سکنه دارد. آب آن از سراب نیاز تأمین میشود. محصولات آن غلات ، لبنیات ، و توتون است اهالی به کشاورزی و گله داری اشتغال دارند. راه مالرو دارد. ساکنین از طایفه خاوه هستند. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6 ).