مرصاد

اسم: مرصاد (پسر) (عربی) (تلفظ: mersād) (فارسی: مِرصاد) (انگلیسی: mersad)
معنی: کمینگاه، محل گذر، گذرگاه

راه، کمینگاه، جای دیده بان، گذرگاه
( اسم ) ۱- جایی که در آن کمین کنند کمینگاه . ۲- رصد خانه جمع : مراصد مراصید .
طریق

(مِ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - کمین گاه . ۲ - رصدخانه .

مرصاد. [ م ِ ] ( ع اِ ) راه. ( منتهی الارب ). طریق. ( اقرب الموارد ). راه فراخ. ( دهار ) ( غیاث ) ( ترجمان القرآن جرجانی ). مَرصَد. ج ، مَراصید. ( لاروس عربی ) ( المنجد ). || راهی که در او نگاهبان باشد. ( دهار ). دیده گاه. دیده گه. رصدگاه. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). جای دیده بان. گذرگاه. راه نظرگاه. جایی که ملاحظ و مراقب کسی باشند : ان ربک لبالمرصاد. ( قرآن 14/89 )؛ همانا خدای تو در گذرگاهست.
کی رسد جاسوس را آنجا قدم
که بود مرصاد و دربند قدم.راند دیوان را حق از مرصاد خویش
عقل جزوی را ز استبدادخویش.زانکه بر مرصاد حق اندر کمین
می دهد پاداش پیش از یوم دین.|| سر راه. ( دهار ). جایی که در آن انتظار دشمن کنند. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از دهار ). کمینگاه : ان جهنم کانت مرصاداً. ( قرآن 21/78 )؛ همانا جهنم کمینگاهی است.

۱. راه، گذرگاه.
۲. کمین گاه.
۳. جای دیده بان.