عَهدیه (زادهٔ ۱۳۲۸ در تهران) از خوانندگان اهل ایران است. او از سال ۱۹۷۶ تا الان همراه با خانواده اش در مادرید، اسپانیا زندگی می کند.
۱ - دو مرد خشن (۱۳۵۷)
۲ - گدای اشراف زاده (۱۳۵۷)
۳ - جانی و تپل (۱۳۵۶)
۴ - حرمت رفیق (۱۳۵۶)
۵ - خاتون (۱۳۵۶)
۶ - زن (۱۳۵۶)
۷ - کوچ (۱۳۵۶)
۸ - نان و نمک (۱۳۵۶)
۹ - یکی خوش صدا یکی خوش دست (۱۳۵۶)
۱۰ - با هم ولی تنها (۱۳۵۵)
۱۱ - پیش کسوت (۱۳۵۵)
۱۲ - جاهل و رقاصه (۱۳۵۵)
۱۳ - جدال (۱۳۵۵)
۱۴ - دلقک (۱۳۵۵)
۱۵ - ستیز (۱۳۵۵)
۱۶ - سیاه بخت (۱۳۵۵)
۱۷ - سینه چاک (۱۳۵۵)
۱۸ - شادی های زندگی (۱۳۵۵)
۱۹ - شوهر جونم عاشق شده (۱۳۵۵)
۲۰ - عنتر و منتر (۱۳۵۵)
۲۱ - غیرت (۱۳۵۵)
۲۲ - قادر (۱۳۵۵)
۲۳ - کلک نزن خوشگله (۱۳۵۵)
۲۴ - هیولا (۱۳۵۵)
۲۵ - آلوده (۱۳۵۴)
۲۶ - اخم نکن سرکار (۱۳۵۴)
۲۷ - انگشت نما (۱۳۵۴)
۲۸ - بابا خالدار (۱۳۵۴)
۲۹ - پاشنه طلا (۱۳۵۴)
۳۰ - تعصب (۱۳۵۴)
۳۱ - تیرانداز (۱۳۵۴)
۳۲ - جنجال (۱۳۵۴)
۳۳ - چشمان بسته (۱۳۵۴)
۳۴ - خداحافظ کوچولو (۱۳۵۴)
۳۵ - دزد سوم (۱۳۵۴)
۳۶ - دفاع از ناموس (۱۳۵۴)
۳۷ - رانده شده (۱۳۵۴)
۳۸ - راننده اجباری (۱۳۵۴)
۳۹ - رقیب (۱۳۵۴)
۴۰ - زیبای پررو (۱۳۵۴)
۴۱ - شبگرد (۱۳۵۴)
۴۲ - شرف (۱۳۵۴)
۴۳ - عبور از مرز زندگی (۱۳۵۴)
۴۴ - غلام زنگی (۱۳۵۴)
۴۵ - فرار از حجله (۱۳۵۴)
۴۶ - قسم (۱۳۵۴)
۴۷ - کینه (۱۳۵۴)
۴۸ - مشکی (۱۳۵۴)
۴۹ - هم قسم (۱۳۵۴)
۵۰ - همت (۱۳۵۴)
۵۱ - هوس (۱۳۵۴)
۵۲ - هیچ کسی بابا نمیشه (۱۳۵۴)
۵۳ - آب توبه (۱۳۵۳)
۵۴ - آقا مهدی وارد می شود (۱۳۵۳)
۵۵ - ابرمرد (۱۳۵۳)
۵۶ - الکی خوش (۱۳۵۳)
۵۷ - اوستا کریم نوکرتیم (۱۳۵۳)
۵۸ - این دست کجه (۱۳۵۳)
۵۹ - بزن بریم دزدی (۱۳۵۳)
۶۰ - پری خوشگله (۱۳۵۳)
۶۱ - تهمت (۱۳۵۳)
۶۲ - جوانمرد (۱۳۵۳)
۶۳ - جوجه فکلی (۱۳۵۳)
۶۴ - دختران بلا، مردان ناقلا (۱۳۵۳)
۶۵ - دروغگوی کوچولو (۱۳۵۳)
۶۶ - دکتر و رقاصه (۱۳۵۳)
۶۷ - سلام بر عشق (۱۳۵۳)
۶۸ - شوهر کرایه ای (۱۳۵۳)
۶۹ - عروس پابرهنه (۱۳۵۳)
۷۰ - گل پری جون (۱۳۵۳)
۷۱ - گلنسا در پاریس (۱۳۵۳)
۷۲ - ماجراجویان خشن (۱۳۵۳)
۷۳ - مرد شب (۱۳۵۳)
عَهدیه بدیعی در سال ۱۳۲۸ در تهران متولد شد. از سن پنج شش سالگی در گردهمآیی هایِ خانوادگی می خواند. سر انجام با تشویق، راهنمایی و پشتکار مادرش در سنّ ۸ سالگی به رادیو ایران و برنامهٔ کودک راه پیدا کرد. در آنزمان خوانندگان برنامهٔ کودک آهنگ های خوانندگان بزرگتر را می خواندند ولی اشعار آن ها عوض شده و مناسب با حال و هوای بچه ها سروده می شد.
در حدود ۲۰۰ ترانه برای بچه ها خواند. ارکستر برنامهٔ کودک که او را همراهی می کرد، از بهترین و هنرمندترین افراد تشکیل شده بود که به طور رایگان و صرفاً بخاطر عشق به این برنامه همکاری می کردند. از جمله سورِن، آهنگساز و هنرمند معروف ایران، که چند ساز مختلف را به خوبی می نواخت: ویلن، بانجو ماندولین، پیانو و آکوردئون. واروژان که معمولاً کنترباس می نواخت و در موسیقی پاپ نظیر نداشت. منوچهر بیگلری که به سلطان ترُمپت معروف بود. آندرانیک با پیانوی خود محشر می کرد و نیکُل الوندی که سلطان جاز به شمار میامد.
دختران نیکُل یعنی آلیس و بلّا هم از خوانندگان خوب برنامهٔ کودک بودند و همچنین سیما بینا که قدیمی تر از عهدیه بود. مادر عهدیه نه تنها همیشه همراه و راهنمای او بود بلکه اشعار ترانه های عهدیه را برای برنامهٔ کودک می سرود. رئیس برنامهٔ کودک در آنزمانداوود پیرنیا بود که برنامه های کلاسیک گل ها نیز به ابتکار و سرپرستی ایشان تهیه می شد. داوود پیرنیا از همان موقع به عهدیه می گفت که وقتی بزرگتر شد در برنامه های گل ها خواهد خواند و همین طور هم شد یعنی اوّلین برنامهٔ گل ها (شاخه گل شمارهٔ ۳۲۸) را در سنّ۱۴ سالگی اجرا کرد. از همان سنّ ۱۳ – ۱۴ سالگی در برنامهٔ دیگری هم بنام جوانان شروع به خواندن کرد و تقریباً ۳۰ ترانه برای این برنامه خواند.
