مترادف رخشنده : تابان، تابناک، تابنده، درخشان، منور، نورانی
متضاد رخشنده : تیره، تار
رخشنده
مترادف رخشنده : تابان، تابناک، تابنده، درخشان، منور، نورانی
متضاد رخشنده : تیره، تار
فارسی به انگلیسی
shining, luminous
flashy, radiant
فرهنگ اسم ها
(تلفظ: raxšande) (صفت فاعلی از رخشیدن) ، درخشنده ؛ (به مجاز) دارای عظمت و شکوه .
اسم: رخشنده (دختر) (فارسی) (تلفظ: raxšande) (فارسی: رَخشنده) (انگلیسی: rakhshande)
معنی: درخشنده، دارای عظمت و شکوه، ( صفت فاعلی از رخشیدن )
معنی: درخشنده، دارای عظمت و شکوه، ( صفت فاعلی از رخشیدن )
مترادف و متضاد
تابان، تابناک، تابنده، درخشان، منور، نورانی ≠ تیره، تار
پر جلوه، رخشان، رخشنده، فروزنده
فرهنگ فارسی
( اسم ) درخشنده تابنده تابان .
فرهنگ معین
(رَ شَ دِ ) (ص فا. ) درخشنده ، تابنده .
لغت نامه دهخدا
رخشنده. [ رَ ش َ دَ / دِ ] ( نف ) تابان. رخشان. درخشان. پرتوانداز. ( یادداشت مؤلف ). درخشنده. تابنده. تابان. ( فرهنگ فارسی معین ) :
سکندر سوی روشنایی رسید
یکی برشده کوه رخشنده دید.
همی گفت گرگین که بشتاب هین.
سر تخت رخشنده گاه تو باد.
دل هر دو جنگی زکینه بتفت.
ز یاقوت رخشنده بر سَرْش تاج.
به شب بیرون کشد رخشنده آهن.
ز مشرقها به مغربها ز خاورها به خاورها.
پوینده تر از عبیر و عنبر.
رخشنده تر از ماهی و بخشنده تر از شاه.
شده در ظلمت آب زندگانی.
که جز طین اصفر نینگیخت گرد.
ز هم بگسست چون بر خاک سیماب.
می بتابد چو روز رخشنده.
مرا از اختر دانش چه حاصل
که من تاریکم او رخشنده اجزا.
ببوسید دست پدر را به مهر
وز آنجای برگشت رخشنده چهر.
همی بود تا گشت خورشید زرد
فروشد در آن چشمه لاجورد
ز یزدان پاک آن شگفتی بدید
که رخشنده گشت از جهان ناپدید.
به رخشنده بر چند کرد آفرین.
سکندر سوی روشنایی رسید
یکی برشده کوه رخشنده دید.
فردوسی.
نهاد از بر رخش رخشنده زین همی گفت گرگین که بشتاب هین.
فردوسی.
بدو گفت یزدان پناه تو بادسر تخت رخشنده گاه تو باد.
فردوسی.
چو از روز رخشنده نیمی برفت دل هر دو جنگی زکینه بتفت.
فردوسی.
چو کاووس رادید بر تخت عاج ز یاقوت رخشنده بر سَرْش تاج.
فردوسی.
چنان آهنگری کز کوره تنگ به شب بیرون کشد رخشنده آهن.
منوچهری.
خداوندی که ناظم اوست چون خورشید رخشنده ز مشرقها به مغربها ز خاورها به خاورها.
منوچهری.
رخشنده تر از سهیل و خورشیدپوینده تر از عبیر و عنبر.
ناصرخسرو.
ماه فلک فضلی و شاه حشم جودرخشنده تر از ماهی و بخشنده تر از شاه.
سوزنی.
ز شرم آب آن رخشنده خانی شده در ظلمت آب زندگانی.
نظامی.
بیابانی از ریگ رخشنده زردکه جز طین اصفر نینگیخت گرد.
نظامی.
بهاری تازه چون رخشنده مهتاب ز هم بگسست چون بر خاک سیماب.
نظامی.
شب تاریک دوستان خدای می بتابد چو روز رخشنده.
( گلستان ).
- رخشنده اجزا ؛ که اجزای رخشان داشته باشد. که جزٔهای آن درخشان و تابناک باشد : مرا از اختر دانش چه حاصل
که من تاریکم او رخشنده اجزا.
خاقانی.
- رخشنده چهر ؛ دارای چهره درخشان. دارای روی تابان. به مجاز، شادان. خوشحال. سرافراز : ببوسید دست پدر را به مهر
وز آنجای برگشت رخشنده چهر.
فردوسی.
|| ( اِخ ) کنایه از خورشید : همی بود تا گشت خورشید زرد
فروشد در آن چشمه لاجورد
ز یزدان پاک آن شگفتی بدید
که رخشنده گشت از جهان ناپدید.
فردوسی.
خروشید پیش جهان آفرین به رخشنده بر چند کرد آفرین.
فردوسی.
فرهنگ عمید
روشنایی دهنده، درخشنده، تابنده.
پیشنهاد کاربران
عروس آبابا
براق
رخشنده:
دکتر کزازی در مورد واژه ی " رخشنده" می نویسد : ( ( رخشنده ریختی کوتاه شده می تواند بود از "درخشنده"؛ از دیگر سوی ، ستاک واژه: همان می تواند بود که در هُورَخْش ( = هورْرخش ) ، نام خورشید، آن سرور ِستارگان و میر ِچیر ِسپهر ، در فروزنگی فروغ ( = حکمة الاشراق ) نیز دید می آید. ریخت های پهلوی و اوستایی آن را در هور - رُخْشان hūr - roxshān و هوَر - رئوخشنه hvare - raoxshna یافته اند . ) )
( ( چنان دید روشن روانم به خواب
که رخشنده شمعی برآمد ز آب ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 225. )
دکتر کزازی در مورد واژه ی " رخشنده" می نویسد : ( ( رخشنده ریختی کوتاه شده می تواند بود از "درخشنده"؛ از دیگر سوی ، ستاک واژه: همان می تواند بود که در هُورَخْش ( = هورْرخش ) ، نام خورشید، آن سرور ِستارگان و میر ِچیر ِسپهر ، در فروزنگی فروغ ( = حکمة الاشراق ) نیز دید می آید. ریخت های پهلوی و اوستایی آن را در هور - رُخْشان hūr - roxshān و هوَر - رئوخشنه hvare - raoxshna یافته اند . ) )
( ( چنان دید روشن روانم به خواب
که رخشنده شمعی برآمد ز آب ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 225. )
کلمات دیگر: