مترادف شکوه : اهمیت، بزرگی، تجمل، جاه، جبروت، جلال، جلوه، حشمت، سرفرازی، شان، شوکت، عظمت، فر، فره، کبریا، مهابت، هیبت | تظلم، تعرض، شکایت، شکوائیه، گلایه، گله، گله مندی
برابر پارسی : اندایه
شکوه
مترادف شکوه : اهمیت، بزرگی، تجمل، جاه، جبروت، جلال، جلوه، حشمت، سرفرازی، شان، شوکت، عظمت، فر، فره، کبریا، مهابت، هیبت | تظلم، تعرض، شکایت، شکوائیه، گلایه، گله، گله مندی
برابر پارسی : اندایه
فارسی به انگلیسی
complaint
splendour, magnificence
augustness, bitch, complaint, dazzle, dignity, glory, grandeur, gripe, grumble, jeremiad, magnificence, moan, murmur, mutter, plaint, pomp, resplendence, royalty, splendor, splendour, whine
فارسی به عربی
سهل , عظمة , مجد
فرهنگ اسم ها
اسم: شکوه (دختر) (فارسی) (تلفظ: šokuh) (فارسی: شکوه) (انگلیسی: shokuh)
معنی: بزرگی، جلال، شوکت، حالتی در کسی که به بزرگی جلوه کند و احترام برانگیزد یا چشم ها را خیره کند، حشمت و جلال، شأن، حشمت، هیبت، وقار
معنی: بزرگی، جلال، شوکت، حالتی در کسی که به بزرگی جلوه کند و احترام برانگیزد یا چشم ها را خیره کند، حشمت و جلال، شأن، حشمت، هیبت، وقار
(تلفظ: šokuh) حالتی در کسی که به بزرگی جلوه کند و احترام برانگیزد یا چشم‌ها را خیره کند ، بزرگی ، حشمت و جلال .
مترادف و متضاد
مقدار، بزرگی، اندازه، اهمیت، شکوه، قدر، عظمت حجم
بزرگی، عظمت، شکوه، شان، ابهت، فرهی
عظمت، افتخار، شهرت، مباهات، سر بلندی، شکوه، عزت، جلال، فخر، اشتهار، نور
شکایت، شکوه، دادخواهی
شکوه، جاه، طمطراق، تجمل، فرهی، فره، حشمت، غرور و تظاهر
درخشندگی، تابش، شکوه
شکوه، زاری، ضجه، تظلم
درخشندگی، جلوه، شکوه، تلالو
درخشندگی، جلوه، شکوه، تلالو
درخشندگی، شکوه، تشعشع، جلال، نورافشانی
شکوه، اب و تاب، دبدبه، جلوه و شکوه
تظلم، تعرض، شکایت، شکوائیه، گلایه، گله، گله‌مندی
اهمیت، بزرگی، تجمل، جاه، جبروت، جلال، جلوه، حشمت، سرفرازی، شان، شوکت، عظمت، فر، فره، کبریا، مهابت، هیبت
فرهنگ فارسی
گله، شکایت، مرض، شکوات جمع، بزرگی وجلال، جاه وجلال، شوکت، حشمت، مهابت وهیبت
( اسم ) ۱ - شان شوکت بزرگی حشمت. ۲ - مهابت هیبت : این مرد دینی برین سنگ نشست و سنگ در آبگینه کار ما انداخت و شکوه ما از دل خلایق بر گرفت . ۳ - قوت توانایی .
خیکی که از پوست بره شیر خواره سازند و در وی شراب و آب کنند جمع شکوات مشک خرد .
( اسم ) ۱ - شان شوکت بزرگی حشمت. ۲ - مهابت هیبت : این مرد دینی برین سنگ نشست و سنگ در آبگینه کار ما انداخت و شکوه ما از دل خلایق بر گرفت . ۳ - قوت توانایی .
خیکی که از پوست بره شیر خواره سازند و در وی شراب و آب کنند جمع شکوات مشک خرد .
فرهنگ معین
(ش هْ ) (اِ. ) ترس .
(شُ هْ )(اِ. )۱ - شوکت . ۲ - مهابت ، هیبت .
(شَ یا ش وِ ) [ ع - شکوة ] (اِمص . ) ۱ - شکایت . ۲ - ناله .
(شُ هْ )(اِ. )۱ - شوکت . ۲ - مهابت ، هیبت .
(شَ یا ش وِ ) [ ع - شکوة ] (اِمص . ) ۱ - شکایت . ۲ - ناله .
(ش هْ) (اِ.) ترس .
(شُ هْ)(اِ.)1 - شوکت . 2 - مهابت ، هیبت .
(شَ یا ش وِ) [ ع - شکوة ] (اِمص .) 1 - شکایت . 2 - ناله .
لغت نامه دهخدا
( شکوة ) شکوة. [ ش َ وَ ] ( ع اِ )خیکی که از پوست بره شیرخواره سازند و در وی شراب و آب کنند. ج ، شَکَوات ، شَکاء. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). مشکیزه. مشک خرد. خیک شیر از پوست بزغاله شیرخواره. ( یادداشت مؤلف ). مشک خرد که از پوست بزغاله شیرخوار بود. ج ، شکاء. ( مهذب الاسماء ).
شکوه. [ ش ِ ] ( اِمص ، اِ ) ترس. بیم. هراس. خوف. ( ناظم الاطباء ). ترس و بیم. ( غیاث ) ( از برهان ) ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ). ترسی ناشی از عظمت و جلال حریف و طرف مقابل :
از شکوه رفیع بزم تو شد
گونه آبی و ترنج اصفر.
وزین سخن نه شکوه است مرمرا و نه باک.
کرکس آسمان پر اندازد.
از شکوه ولرز و خوف آن ندی
پیر دندانها بهم برمی زدی.
ایمن از فتنه بدند و از شکوه.
پر همی شد جان خلقان از شکوه.
شکوه آمد اندر دلش زآن سپاه
به چشمش جهان گشت یکسر سیاه.
کز آن آمد خلایق را شکوهی.
شکوه. [ ش ُ ] ( اِ ) شأن. شوکت. حشمت. بزرگی. بزرگواری. جاه و جلال. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ). حشمت. بزرگی. ( لغت فرس اسدی ). جلال. بزرگی. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). حشمت. بزرگی. شوکت. شأن.( غیاث ). طنطنه. طمطراق. دبدبه. شکه. ابهت. فر. سطوت. احتشام. جلالت. ظاهراً از ماده شکوهیدن و شکهیدن باشد و آن وقت به معنی منعه است نه بزرگی و امثال آن. ( یادداشت مؤلف ). جلوه کردن به بزرگی و جلال و خوبی ، و بر این قیاس شکوهد، شکوهید، شکوهیده ، شکه ، شکهیدن و شکهد نیز آمده. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) :
خردمند گوید من از هر گروه
خردمند را بیش دیدم شکوه.
برآورده بر وی شکوه بدی.
شکوه. [ ش ِ ] ( اِمص ، اِ ) ترس. بیم. هراس. خوف. ( ناظم الاطباء ). ترس و بیم. ( غیاث ) ( از برهان ) ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ). ترسی ناشی از عظمت و جلال حریف و طرف مقابل :
از شکوه رفیع بزم تو شد
گونه آبی و ترنج اصفر.
مسعودسعد.
مرا به عشق تو می متهم کنند و رواست وزین سخن نه شکوه است مرمرا و نه باک.
سوزنی.
از شکوه همای رایت شاه کرکس آسمان پر اندازد.
خاقانی.
اگر بگریزی منهزم و... شکسته باشی و شکوه تو در دلها نماند. ( تاریخ طبرستان ).از شکوه ولرز و خوف آن ندی
پیر دندانها بهم برمی زدی.
مولوی.
اندرین فتنه که گفتم آن گروه ایمن از فتنه بدند و از شکوه.
مولوی.
بانگ میزد در میان آن گروه پر همی شد جان خلقان از شکوه.
مولوی.
- شکوه آمدن کسی را ( در دل کسی ) ؛ رسیدن ترس و بیم در دل. به وحشت افتادن : شکوه آمد اندر دلش زآن سپاه
به چشمش جهان گشت یکسر سیاه.
فردوسی.
به هر زخمی ز پای افکند کوهی کز آن آمد خلایق را شکوهی.
نظامی.
شکوه. [ ش ُ ] ( اِ ) شأن. شوکت. حشمت. بزرگی. بزرگواری. جاه و جلال. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ). حشمت. بزرگی. ( لغت فرس اسدی ). جلال. بزرگی. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). حشمت. بزرگی. شوکت. شأن.( غیاث ). طنطنه. طمطراق. دبدبه. شکه. ابهت. فر. سطوت. احتشام. جلالت. ظاهراً از ماده شکوهیدن و شکهیدن باشد و آن وقت به معنی منعه است نه بزرگی و امثال آن. ( یادداشت مؤلف ). جلوه کردن به بزرگی و جلال و خوبی ، و بر این قیاس شکوهد، شکوهید، شکوهیده ، شکه ، شکهیدن و شکهد نیز آمده. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) :
خردمند گوید من از هر گروه
خردمند را بیش دیدم شکوه.
ابوشکور.
همی کاست زو فره ایزدی برآورده بر وی شکوه بدی.
فردوسی.
چنین بود هر دو سپه همگروه شکوه . [ ش َ / ش ِ وَ / وِ ] (ع اِمص ) شکایت . گله . (ناظم الاطباء). گله . (زمخشری ). شکایت . (آنندراج ) (انجمن آرا). مست . شکوی . اشتکاء. تشکی . اظهار بث . گله مندی . گله گزاری . (یادداشت مؤلف ). شِکوه که بمعنی شکایت و تظلم استعمال میشود از مصدرهای ساختگی است و در عربی بجای آن شکایت و شکوی بر وزن فتوی گویند. (نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریز سال اول شماره ٔ 6-7) :
عوض شکوه کنم شکر چو یوسف اظهار
من به دولت اگر از سیلی اخوان برسم .
غیر حق جمله عدو و دوست اوست
با عدو از دوست کی شکوه نکوست .
- امثال :
ظالم از مظلوم باشد شکوه چیست ؟
- شکوه آشوب ؛ گله آمیز.شکوه مند. (آنندراج ) :
مطلبی جز شکر غمهای وفادار تو نیست
خوانده باشی نامه های شکوه آشوب مرا.
- شکوه پردازی ؛ گله . شکایت . گله گزاری . شکایت کردن :
ز سالک شکوه پردازی نه شرط راه می باشد
که اول منزل یوسف چو زین ره چاه می باشد.
- شکوه سنج ؛ گله و شکایت سنج . شکوه پرداز :
شخص نسیان شکوه سنج غفلت احباب نیست
تا فراموشی به خاطرهاست در یادیم ما.
- شکوه نوشتن ؛ شکایت نوشتن . تظلم کردن :
شنیدم که در حبس چندی بماند
نه شکوه نوشت و نه فریاد خواند.
|| ناله . فغان . زاری . (ناظم الاطباء). نالیدن . زاریدن . (یادداشت مؤلف ).
- شکوه زدن ؛ ناله زدن . نالیدن . شکایت کردن :
قصه گوید راست بر گوشَت ْ سرایم این نوا
شکوه از کج خلقی دوران زنم از بی زری .
عوض شکوه کنم شکر چو یوسف اظهار
من به دولت اگر از سیلی اخوان برسم .
خاقانی .
غیر حق جمله عدو و دوست اوست
با عدو از دوست کی شکوه نکوست .
مولوی .
- امثال :
ظالم از مظلوم باشد شکوه چیست ؟
؟ (امثال و حکم دهخدا).
- شکوه آشوب ؛ گله آمیز.شکوه مند. (آنندراج ) :
مطلبی جز شکر غمهای وفادار تو نیست
خوانده باشی نامه های شکوه آشوب مرا.
میرزا معز فطرت (از آنندراج ).
- شکوه پردازی ؛ گله . شکایت . گله گزاری . شکایت کردن :
ز سالک شکوه پردازی نه شرط راه می باشد
که اول منزل یوسف چو زین ره چاه می باشد.
سالک قزوینی (از آنندراج ).
- شکوه سنج ؛ گله و شکایت سنج . شکوه پرداز :
شخص نسیان شکوه سنج غفلت احباب نیست
تا فراموشی به خاطرهاست در یادیم ما.
بیدل (از آنندراج ).
- شکوه نوشتن ؛ شکایت نوشتن . تظلم کردن :
شنیدم که در حبس چندی بماند
نه شکوه نوشت و نه فریاد خواند.
سعدی (بوستان ).
|| ناله . فغان . زاری . (ناظم الاطباء). نالیدن . زاریدن . (یادداشت مؤلف ).
- شکوه زدن ؛ ناله زدن . نالیدن . شکایت کردن :
قصه گوید راست بر گوشَت ْ سرایم این نوا
شکوه از کج خلقی دوران زنم از بی زری .
فوقی یزدی (از آنندراج ).
شکوه . [ ش ِ ] (اِمص ، اِ) ترس . بیم . هراس . خوف . (ناظم الاطباء). ترس و بیم . (غیاث ) (از برهان ) (آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ). ترسی ناشی از عظمت و جلال حریف و طرف مقابل :
از شکوه رفیع بزم تو شد
گونه ٔ آبی و ترنج اصفر.
مرا به عشق تو می متهم کنند و رواست
وزین سخن نه شکوه است مرمرا و نه باک .
از شکوه همای رایت شاه
کرکس آسمان پر اندازد.
اگر بگریزی منهزم و ... شکسته باشی و شکوه تو در دلها نماند. (تاریخ طبرستان ).
از شکوه ولرز و خوف آن ندی
پیر دندانها بهم برمی زدی .
اندرین فتنه که گفتم آن گروه
ایمن از فتنه بدند و از شکوه .
بانگ میزد در میان آن گروه
پر همی شد جان خلقان از شکوه .
- شکوه آمدن کسی را (در دل کسی ) ؛ رسیدن ترس و بیم در دل . به وحشت افتادن :
شکوه آمد اندر دلش زآن سپاه
به چشمش جهان گشت یکسر سیاه .
به هر زخمی ز پای افکند کوهی
کز آن آمد خلایق را شکوهی .
از شکوه رفیع بزم تو شد
گونه ٔ آبی و ترنج اصفر.
مسعودسعد.
مرا به عشق تو می متهم کنند و رواست
وزین سخن نه شکوه است مرمرا و نه باک .
سوزنی .
از شکوه همای رایت شاه
کرکس آسمان پر اندازد.
خاقانی .
اگر بگریزی منهزم و ... شکسته باشی و شکوه تو در دلها نماند. (تاریخ طبرستان ).
از شکوه ولرز و خوف آن ندی
پیر دندانها بهم برمی زدی .
مولوی .
اندرین فتنه که گفتم آن گروه
ایمن از فتنه بدند و از شکوه .
مولوی .
بانگ میزد در میان آن گروه
پر همی شد جان خلقان از شکوه .
مولوی .
- شکوه آمدن کسی را (در دل کسی ) ؛ رسیدن ترس و بیم در دل . به وحشت افتادن :
شکوه آمد اندر دلش زآن سپاه
به چشمش جهان گشت یکسر سیاه .
فردوسی .
به هر زخمی ز پای افکند کوهی
کز آن آمد خلایق را شکوهی .
نظامی .
شکوه . [ ش ُ ] (اِ) شأن . شوکت . حشمت . بزرگی . بزرگواری . جاه و جلال . (از برهان ) (ناظم الاطباء). حشمت . بزرگی . (لغت فرس اسدی ). جلال . بزرگی . (آنندراج ) (انجمن آرا). حشمت . بزرگی . شوکت . شأن .(غیاث ). طنطنه . طمطراق . دبدبه . شکه . ابهت . فر. سطوت . احتشام . جلالت . ظاهراً از ماده ٔ شکوهیدن و شکهیدن باشد و آن وقت به معنی منعه است نه بزرگی و امثال آن . (یادداشت مؤلف ). جلوه کردن به بزرگی و جلال و خوبی ، و بر این قیاس شکوهد، شکوهید، شکوهیده ، شکه ، شکهیدن و شکهد نیز آمده . (آنندراج ) (انجمن آرا) :
خردمند گوید من از هر گروه
خردمند را بیش دیدم شکوه .
همی کاست زو فره ٔ ایزدی
برآورده بر وی شکوه بدی .
چنین بود هر دو سپه همگروه
نه زآن سو ستوه و نه زین سو شکوه .
ای یمین دولت و هم ملک و دولت را شکوه
ای امین ملت و هم دین و ملت را نگار.
بنای ملک به تیغ و قلم کنندقوی
بدین دو چیز بود ملک را شکوه و خطر.
پیر چون این بشنید، جواب داد بی شکوهی و حشمتی ، گفت : یا امیرالمؤمنین . (تاریخ بیهقی ). نیمه ٔ راه به هرات آمد سخت باشکوه و آلت و حشمت تمام . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 366).
نشان داد هر کس که ما راشکوه
از این یک سوار است کآید چو کوه .
وزآن ژنده پیلان و چندین گروه
یکی لشکر از بهر نام و شکوه .
نه پیداست مانا کسی زین گروه
ببردست چونشان نبد بس شکوه .
ابتداء آشفتگی دولت بنی العباس اندر سال سیصدوهشت بود، پس از هر نواحی اضطراب خاست و شکوه ایشان کم شد. (مجمل التواریخ و القصص ).گفت ندیدم او را نخوت و شکوهی که بدان بر قوت او دلیل گرفتمی . (کلیله و دمنه ). و آنکه در سایه ٔ رایت علم آرام گیرد... به مجرد معرفت آن چندان شکوه در ضمیراو پدید آید که اوهام نهایت آنرا درنتواند یافت . (کلیله و دمنه ).
بی خاندان برهان در دین شکوه نیست
زو با شکوه تر نی در دین و خاندان .
پی شکوهش پیراسته بود ملکت
پی جلالش آراسته بود محفل .
امیر طاهر چون پدر [ امیر خلف ] را پیاده دید و شکوه پدری در دل او بود، از اسب فروجست و زمین بوسه داد. (راحةالصدور راوندی ).
جوابش داد مریم کای جهانگیر
شکوهت چون کواکب آسمان گیر.
کس این رسم و ترتیب و آیین ندید
فریدون ابا آن شکوه این ندید.
شکوه تاج سلطانی که بیم جان در آن درج است
کلاهی دلکش است اما به ترک سر نمی ارزد.
- باشکوه ؛ محتشم . محتشمه . با عظمت و جاه و جلال : تشریفات باشکوه . (یادداشت مؤلف ).
ز یک میل ره تا به البرز کوه
یکی جایگه دید بس با شکوه .
روزی سخت باشکوه بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 376). دیگر روز باری داد سخت باشکوه . (تاریخ بیهقی ).از ترکان خلخ جمعی به انبوه و لشکری باشکوه فراهم آورد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 364).
- بشکوه ؛ باشکوه . دارای فر و جاه و جلال : من که بوالفضلم این بوالمظفر را به نشابور دیدم ... پیری سخت بشکوه درازبالای . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 364).بار داد باردادنی سخت بشکوه . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 35).
حشمتی داشتی ترا بشکوه
همتی داشتی تو بس بسیار.
- فر و شکوه ؛ جاه و جلال . عظمت وبزرگی . حشمت و شوکت :
گرانمایه کاری به فرّ و شکوه
برفت و شدند آن به آیین گروه .
در آثار نظامی گنجوی و دیگر شاعران ترکیبات زیر بکار برده شده است : انجم شکوه ، دریاشکوه ، سلطان شکوه ، گردون شکوه ، ثریاشکوه ، سکندرشکوه ، صاحب شکوه ، داراشکوه . ورجوع به هر کلمه در جای خود شود.
|| مهابت . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) (غیاث ) (یادداشت مؤلف ). هیبت . (فرهنگ فارسی معین ) (یادداشت مؤلف ). ترس . مهابت نمودن . (انجمن آرا) (از آنندراج ) :
سلیح ایچ در دست شهری گروه
نشاید که شه را نباشد شکوه .
لنگر شکوه باد کند دفع پس چرا
در چارلنگر است روان باد صرصرش .
فلک بند کمر شمشیر بادت
تن پیل و شکوه شیر بادت .
شکوهش کوه را بنیاد می کَنْد
بروت خاک را چون باد می کَنْد.
شکوهش چتر بر گردون رساند
سمندش کوه از جیحون جهاند.
سپهر معدلت آن کس که از حمایت او
گوزن می نکند از شکوه شیر حذر.
|| هیکل با قوت و مهابت . (ناظم الاطباء). هیکل . (منتهی الارب ). || قوت . توانایی . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). || خدمت . بندگی . (ناظم الاطباء). || وقار.(ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف ).
- بشکوه داشتن ؛ شکوهمند گردانیدن . توقیر. (یادداشت مؤلف ).
|| احترام .توقیر. (ناظم الاطباء). حرمت . (دهار). || کلاته و ده کوچک . (ناظم الاطباء) (از برهان ).
خردمند گوید من از هر گروه
خردمند را بیش دیدم شکوه .
ابوشکور.
همی کاست زو فره ٔ ایزدی
برآورده بر وی شکوه بدی .
فردوسی .
چنین بود هر دو سپه همگروه
نه زآن سو ستوه و نه زین سو شکوه .
فردوسی .
ای یمین دولت و هم ملک و دولت را شکوه
ای امین ملت و هم دین و ملت را نگار.
فرخی .
بنای ملک به تیغ و قلم کنندقوی
بدین دو چیز بود ملک را شکوه و خطر.
فرخی .
پیر چون این بشنید، جواب داد بی شکوهی و حشمتی ، گفت : یا امیرالمؤمنین . (تاریخ بیهقی ). نیمه ٔ راه به هرات آمد سخت باشکوه و آلت و حشمت تمام . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 366).
نشان داد هر کس که ما راشکوه
از این یک سوار است کآید چو کوه .
اسدی .
وزآن ژنده پیلان و چندین گروه
یکی لشکر از بهر نام و شکوه .
اسدی .
نه پیداست مانا کسی زین گروه
ببردست چونشان نبد بس شکوه .
شمسی (یوسف و زلیخا).
ابتداء آشفتگی دولت بنی العباس اندر سال سیصدوهشت بود، پس از هر نواحی اضطراب خاست و شکوه ایشان کم شد. (مجمل التواریخ و القصص ).گفت ندیدم او را نخوت و شکوهی که بدان بر قوت او دلیل گرفتمی . (کلیله و دمنه ). و آنکه در سایه ٔ رایت علم آرام گیرد... به مجرد معرفت آن چندان شکوه در ضمیراو پدید آید که اوهام نهایت آنرا درنتواند یافت . (کلیله و دمنه ).
بی خاندان برهان در دین شکوه نیست
زو با شکوه تر نی در دین و خاندان .
سوزنی .
پی شکوهش پیراسته بود ملکت
پی جلالش آراسته بود محفل .
سوزنی .
امیر طاهر چون پدر [ امیر خلف ] را پیاده دید و شکوه پدری در دل او بود، از اسب فروجست و زمین بوسه داد. (راحةالصدور راوندی ).
جوابش داد مریم کای جهانگیر
شکوهت چون کواکب آسمان گیر.
نظامی .
کس این رسم و ترتیب و آیین ندید
فریدون ابا آن شکوه این ندید.
(بوستان ).
شکوه تاج سلطانی که بیم جان در آن درج است
کلاهی دلکش است اما به ترک سر نمی ارزد.
حافظ.
- باشکوه ؛ محتشم . محتشمه . با عظمت و جاه و جلال : تشریفات باشکوه . (یادداشت مؤلف ).
ز یک میل ره تا به البرز کوه
یکی جایگه دید بس با شکوه .
فردوسی .
روزی سخت باشکوه بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 376). دیگر روز باری داد سخت باشکوه . (تاریخ بیهقی ).از ترکان خلخ جمعی به انبوه و لشکری باشکوه فراهم آورد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 364).
- بشکوه ؛ باشکوه . دارای فر و جاه و جلال : من که بوالفضلم این بوالمظفر را به نشابور دیدم ... پیری سخت بشکوه درازبالای . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 364).بار داد باردادنی سخت بشکوه . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 35).
حشمتی داشتی ترا بشکوه
همتی داشتی تو بس بسیار.
مسعودسعد.
- فر و شکوه ؛ جاه و جلال . عظمت وبزرگی . حشمت و شوکت :
گرانمایه کاری به فرّ و شکوه
برفت و شدند آن به آیین گروه .
عنصری .
در آثار نظامی گنجوی و دیگر شاعران ترکیبات زیر بکار برده شده است : انجم شکوه ، دریاشکوه ، سلطان شکوه ، گردون شکوه ، ثریاشکوه ، سکندرشکوه ، صاحب شکوه ، داراشکوه . ورجوع به هر کلمه در جای خود شود.
|| مهابت . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) (غیاث ) (یادداشت مؤلف ). هیبت . (فرهنگ فارسی معین ) (یادداشت مؤلف ). ترس . مهابت نمودن . (انجمن آرا) (از آنندراج ) :
سلیح ایچ در دست شهری گروه
نشاید که شه را نباشد شکوه .
اسدی .
لنگر شکوه باد کند دفع پس چرا
در چارلنگر است روان باد صرصرش .
خاقانی .
فلک بند کمر شمشیر بادت
تن پیل و شکوه شیر بادت .
نظامی .
شکوهش کوه را بنیاد می کَنْد
بروت خاک را چون باد می کَنْد.
نظامی .
شکوهش چتر بر گردون رساند
سمندش کوه از جیحون جهاند.
نظامی .
سپهر معدلت آن کس که از حمایت او
گوزن می نکند از شکوه شیر حذر.
ابن یمین .
|| هیکل با قوت و مهابت . (ناظم الاطباء). هیکل . (منتهی الارب ). || قوت . توانایی . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). || خدمت . بندگی . (ناظم الاطباء). || وقار.(ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف ).
- بشکوه داشتن ؛ شکوهمند گردانیدن . توقیر. (یادداشت مؤلف ).
|| احترام .توقیر. (ناظم الاطباء). حرمت . (دهار). || کلاته و ده کوچک . (ناظم الاطباء) (از برهان ).
شکوة. [ ش َ وَ ] (ع اِ)خیکی که از پوست بره ٔ شیرخواره سازند و در وی شراب و آب کنند. ج ، شَکَوات ، شَکاء. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). مشکیزه . مشک خرد. خیک شیر از پوست بزغاله ٔ شیرخواره . (یادداشت مؤلف ). مشک خرد که از پوست بزغاله ٔ شیرخوار بود. ج ، شکاء. (مهذب الاسماء).
فرهنگ عمید
۱. گله، شکایت.
۲. مرض، بیماری.
ترس، بیم، هراس.
بزرگی و جلال، شوکت، حشمت، مهابت، هیبت.
۲. مرض، بیماری.
ترس، بیم، هراس.
بزرگی و جلال، شوکت، حشمت، مهابت، هیبت.
۱. گله؛ شکایت.
۲. مرض؛ بیماری.
ترس؛ بیم؛ هراس.
بزرگی و جلال؛ شوکت؛ حشمت؛ مهابت؛ هیبت.
دانشنامه عمومی
شکوه ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
شکوه (ترانه کسکادا)
شکوه (آلبوم عبدالحسین مختاباد)
شکوه (آلبوم محمد اصفهانی)
شکوه (فیلم)، به کارگردانی فرانک دارابونت
شکوه (ترانه کسکادا)
شکوه (آلبوم عبدالحسین مختاباد)
شکوه (آلبوم محمد اصفهانی)
شکوه (فیلم)، به کارگردانی فرانک دارابونت
wiki: گرگ آراکی است. بازیگران این فیلم کاتلین رابرتسون، جاناتان شیچ و مت کیزلار هستند که فیلم به رابطهٔ بازبین سه شخصیت اصلی می پردازد.
۲۹ ژانویه ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-01-۲۹) (جشنواره فیلم ساندنس)
۹ سپتامبر ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-09-۰۹) (TIFF)
۱۷ سپتامبر ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-09-۱۷) (New York)
۱ اکتبر ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-10-۰۱) (Los Angeles)
۲۹ ژانویه ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-01-۲۹) (جشنواره فیلم ساندنس)
۹ سپتامبر ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-09-۰۹) (TIFF)
۱۷ سپتامبر ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-09-۱۷) (New York)
۱ اکتبر ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-10-۰۱) (Los Angeles)
wiki: شکوه (فیلم ۱۹۹۹)
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] شِکوه که بمعنی شکایت و تظلم استعمال میشود از مصدرهای ساختگی است و در عربی به جای آن شکایت و شکوی بر وزن فتوی گویند.
«شکوه» یعنی اظهار اندوه و توصیف گرفتاری نمودن.
اقسام شکوه
شکوه بر دو قسم است:
← شکوه مذموم
شکوه نمودن نزد خدا یا برادران مؤمن مباح بوده، ناشکری محسوب نمی گردد، ولی شکوه از خداوند متعال و یا نزد کافر و غیر مؤمن، مذموم بوده و موجب محرومیت از رزق و روزی می گردد.
«شکوه» یعنی اظهار اندوه و توصیف گرفتاری نمودن.
اقسام شکوه
شکوه بر دو قسم است:
← شکوه مذموم
شکوه نمودن نزد خدا یا برادران مؤمن مباح بوده، ناشکری محسوب نمی گردد، ولی شکوه از خداوند متعال و یا نزد کافر و غیر مؤمن، مذموم بوده و موجب محرومیت از رزق و روزی می گردد.
wikifeqh: شکوه
واژه نامه بختیاریکا
( شکوِه ) دِرار دِرار؛ دِرار
جدول کلمات
ابهت, گله
پیشنهاد کاربران
ابهت ، بزرگی
فرهی
بزرگی وجلا
همیشگی
سهل
بزرگی_جلال_عظمت_
بزرگی ، جلالت ،
طمطراق
اسمی کاملا برازنده ی یک دختر ایرانی😌💪
دبدبه
گله
اهمیت، بزرگی، تجمل، جاه، جبروت، جلال، جلوه، حشمت، سرفرازی، شان، شوکت، عظمت، فر، فره، کبریا، مهابت، هیبت | تظلم، تعرض، شکایت، شکوائیه، گلایه، گله، گله مندی
برابر پارسی: اندایه
برابر پارسی: اندایه
اگر شِکوه آمد یعنی شکایت
جلال، عظمت، شکوفایی، بزرگب
عظمت
بزرگی
ابهت
بزرگی
ابهت
بزرگ ، ارزشمند ، جلال ، شان،
عزیز برابر پارسی چیه دیگه؟؟؟خخخ
شکوه که خودش پارسی هستش
به معنی ابهت و بزرگی
شکوه که خودش پارسی هستش
به معنی ابهت و بزرگی
کر و فر
شکایت ، گِله
فر . . فره . . .
شِکوه کردن:
شکایت کردن
گله کردن
شکایت کردن
گله کردن
شکوه یعنی بزرگی بزرگ
کلمات دیگر: