متروی تهران

مترو تهران به مجموعه قطارهای شهری تهران و همچنین «شرکت راه آهن شهری تهران و حومه» گفته می شود. این قطارها در هفت خط اصلی در حال تردد هستند که پنج خط آن (۲-۳-۴-۶-۷) کاملاً درون شهری، یک خط آن (۵) کاملاً برون شهری (میان کرج و تهران) و یک خط آن (۱-انشعاب خط ۱) به صورت دو قسمتی که قسمت اول درون شهری و قسمت دوم برون شهری (مابین تهران و فرودگاه بین المللی امام خمینی) می باشد، طراحی ساخته شده است. تا تیر ماه ۱۳۹۸ خورشیدی، درازای خطوط متروی بهره برداری شده برابر ۲۲۰٫۵ کیلومتر با ۱۲۲ ایستگاه است و شمار واگن های فعال در مترو تهران ۱۲۳۰ واگن است که روزانه به طور میانگین بیش از ۳ میلیون مسافر را جابه جا می کنند. مترو تهران به رکورد جابجایی ۴ میلیون مسافر در روز دست یافته است. آذر ماه سال ۱۳۹۶، تعداد سفر با متروی تهران از مرز ۷ میلیارد و ۵۸۷ میلیون سفر گذشت و به این ترتیب توانست تا از رکورد جمعیت فعلی دنیا عبور کند.
ایستگاه میان راهی صدر در گسترش شمالی خط یک
امتداد توسعه شرقی خط دو از ایستگاه علم و صنعت تا ایستگاه فرهنگسرا
ایستگاه میان راهی محمدشهر در خط ۵ (خط متروی تهران-کرج)
ایستگاه های میان راهی ولیعصر و نبرد در خط ۴
امتداد توسعه غربی خط ۴ از ایستگاه میدان انقلاب اسلامی تا ایستگاه میدان آزادی و گشایش ایستگاه های توحید و میدان آزادی
۲۲۰٫۵ کیلومتر (۱۳۷٫۰ مایل) (طول خط)
۱۷۷٫۵ کیلومتر (۱۱۰٫۳ مایل) (مترو)
گرچه طرح های نخست متروی تهران در زمان محمدرضا شاه پهلوی ریخته شد،اما به طور رسمی از سال ۱۳۷۷ (۱۹۹۹ میلادی) شروع به کار کرد. نخستین مسیر فعال، خط ۵ مترو بود که میان تهران و کرج مسافر جابه جا می کرد و در ۱۶ اسفند ۱۳۷۷خ فعالیت خود را آغاز کرد.