مرتضی الویری

مرتضی الویری (زاده ۲ آذر ۱۳۲۷ در دماوند) فعال و زندانی سیاسی ایرانی است که رئیس شورای عالی استان ها و عضو شورای شهر تهران (۱۳۹۶–۱۴۰۰) است و رئیس سنی آن نیز بوده است. او نماینده سه دوره اول مجلس شورای اسلامی، رئیس سازمان مناطق آزاد تجاری، شهردار اسبق تهران و سفیر ایران در اسپانیا بوده است.
غلامحسین کرباسچی
فائزه هاشمی رفسنجانی
الویری در سال ۱۳۴۶ برای تحصیل در رشته مهندسی برق وارد دانشگاه صنعتی شریف کنونی شد و به انجمن اسلامی دانشجویان پیوست. به همراه افرادی همچون حسین شریعتمداری و اصغر نوروزی در دماوند انجمن کاوش های دینی و علمی را تأسیس کردند که به ارائه بحث های روشنفکری دینی می پرداخت. مدتی نیز با سازمان مجاهدین خلق همکاری داشت و در عملیات بمب گذاری دفتر مجله این هفته، اولین مجله سکسی ایران، نقش داشت. سپس مؤسس و عضو شاخص گروه فلاح شد که به مبارزه سیاسی علیه حکومت پهلوی می پرداخت. پس از انقلاب ۱۳۵۷ این گروه به همراه ۶ گروه دیگر سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی را تشکیل دادند و الویری به نمایندگی از گروه فلاح در شورای مرکزی این سازمان عضویت داشت.الویری دارای لیسانس مهندسی برق از دانشگاه صنعتی شریف و فوق لیسانس مدیریت از مرکز آموزش مدیریت دولتی ایران است.
الویری در انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸) رئیس کمیته صیانت از آرای مهدی کروبی بود. و پس از انتخابات یکی از اعضای کمیته پیگیری امور بازداشت شدگان و آسیب دیدگان حوادث اخیر به شمار می رود که در تاریخ ۱۷ شهریور بازداشت شد. او سرانجام در روز شنبه ۹ آبان ۱۳۸۸ با تودیع وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی و با حکم قاضی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب، از زندان آزاد شد.

مرتضی الویری سیاستمدار ایرانی، شهردار تهران (۱۹۹۹-۲۰۰۲).
• «وقتی شاه اعلام می کند حزبی به نام رستاخیز داریم و هرکس نمی خواهد در آن فعالیت کند، پاسپورتش را می دهیم از کشور برود، مردم احساس تحقیرشدن می کنند. هنوز صدای جیغ وناله زندانیانی که تنها به این جرم شلاق می خوردند که چهارم آبان (تولد شاه) شکلات و بیسکوییت اهدایی را نپذیرفته بودند، در گوش من است. جامعه ای که اسلامی و ایرانی است، نمی پذیرد شاه با کارتر گیلاس مشروب بزند و در تلویزیون پخش شود. تاریخ شمسی را به تاریخ شاهنشاهی تبدیل کند. البته هرکسی از زاویه خود به موضوع نگاه می کرد؛ برخی از منظر سیاسی، برخی اخلاقی و برخی مذهبی. اما یادمان باشد همه اینها روی هم فشرده شد. »• «آن روز که با قنداق تفنگ در زمان رضاشاه، چادر از سر زنان کشیدند، این در ذهن مردم مانده بود. وقتی در ٢٨مرداد٣٢ دولت قانونی دکترمصدق سرنگون شد و نخست وزیر مردمی آن محبوس و بعد محصور می شود و هیچ اجازه انتقادی ای به کسانی که منتقد بودند، داده نمی شود و وقتی ساواک به دنبال همه گروه های مبارز از استاد و دانشجو، طلبه و مذهبی و مارکسیست می گردد، اینها یک جا سر باز خواهد کرد.»