بدی . خصومت .
دوکه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دوکة. [ دَ ک َ ] (ع اِمص ) بدی . || خصومت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || (اِ) خرمابن هندی . ج ، دوک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
( دوکة ) دوکة. [ دَ ک َ ] ( ع اِمص ) بدی. || خصومت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || ( اِ ) خرمابن هندی. ج ، دوک. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
گویش مازنی
/dookke/ دره ی کم عمق
دره ی کم عمق
کلمات دیگر: