اقتصاد نیوکلاسیک

اقتصاد نئوکلاسیک (به انگلیسی: Neoclassical economics) یکی از شاخه های علم اقتصاد است که برای اشاره به روش هایی از اقتصاد اطلاق می شود که بر تعیین قیمت، خروجی و توزیع درآمد در بازارها از طریق عرضه و تقاضا تمرکز می کند و اغلب از طریق حداکثرسازی فرضی سودمندی به وسیلهٔ افراد با درآمد محدود و سود به وسیلهٔ شرکت های با هزینهٔ محدود با استفاده از اطلاعات و عوامل تولید در پیوند با نظریه رفتار عقلایی انجام می شود.
مارژینالیسم
اقتصاد بازار
اقتصاد خرد
تعادل اقتصادی
امروز اقتصاد نئوکلاسیک بر اقتصاد خرد سیطره دارد و به همراه اقتصاد کینزی بر اقتصاد جریان اصلی سیطره دارد.

اقتصاد نِئوکِلاسیک (neoclassical economics)
مکتب اندیشۀ اقتصادی مبتنی بر کار اقتصاددانان قرن ۱۹ از قبیل آلفرد مارشال. این اقتصاددانان، برای تعدیل نظریه های اقتصادی کلاسیک، از نظریۀ نهایی استفاده کردند و بر روش های ریاضی تأکید بیشتری نهادند. اقتصاددانان نئوکلاسیک معتقد بودند که رقابت تنظیم کنندۀ فعالیت های اقتصادی است، به گونه ای که تعادل بین عرضه و تقاضا را از طریق عملیات نیروهای بازار برقرار می کند. جان مِینارد کیِنز، اقتصاددان انگلیسی، تجزیه و تحلیل اقتصاد نئوکلاسیک در مورد بازده و اشتغال در کل اقتصاد، یا در سطح کلان، را به انتقاد گرفت. میلتون فریدمن، اقتصاددان امریکایی، بر اصول اقتصاد کلان نئوکلاسیک از نو تأکید نهاد.