پیشگو

پیش گوینده، آنکه پیش ازدیگری سخن گویداز آینده
( صفت )۱- آنکه از پیش گویدکسی که از قبل گفتن آغازد. ۲- آنکه قبل از وقوع امور از آنها خبر دهد. ۳- آنکه در حضور شاهان و بزرگانزایران و واردان را بشناساندمعرف: مرو فارا طبع محمود تو آمد پیشگو مر سخارادست مسعود تو آمد ترجمان . ( ازرقی ) ۴- کسی که سپاهیان را پیش شاهان سان دهد عارض لشکر.۵- کسی که مقاصد مردم را بخدمت شاهان و بزرگان عرض کند امیر عرض مرعرض .
پیشگوی که از پیش گوید

(ص فا. ) ۱ - کسی که رویدادی را پیش از روی دادن می گوید. ۲ - کسی که حرف مردم را به عرض شاهان و بزرگان می رساند.

پیشگو. ( نف مرکب ) پیشگوی که از پیش گوید. که از قبل گفتن آغازد. || که قبل از وقوع از آن آگاهی دهد. پیشگوی. نبی. کسی که از آینده خبر دهد. ( فرهنگ نظام ). || آنکه در حضور بزرگان و شاهان زائرین را شناساند. معرف. کسی که چون بمجلس بزرگان درآید شخصی بیان حسب و نسب او کند تا اهل مجلس بر آن مطلع شده و تعظیم کنند. کسی که پیش پادشاهان شناسائی مردم دهد. شخصی باشد که چون کسی بمجلس پادشاهان و وزراء و صدور واکابر و اشراف درآید، بیان حسب و نسب او کند تا اهل مجلس بر حال او اطلاع یابند و فراخور آن بتعظیم و تکریم او قیام و اقدام نمایند، و آنرا بعربی معرف خوانند. ( از جهانگیری ). شخصی را گویند که در مجلس سلاطین و امراء و اکابر صدارت شخصی کند و به ایشان بشناسد وآن شخص را بعربی معرف خوانند. ( برهان ) :
مر وفا را طبع محمود تو آمد پیشگو
مر سخا را دست مسعود تو آمد ترجمان.گر کند گشت تیغ زبانم ز مدح تو
بپذیر عذرم ای کرمت پیشگوی من.|| حاجب و عارض لشکر. کسی که سپاهیان و سواران را پیش پادشاهان سان دهد. || نقیب. || کسی که عرض مقاصد مردم بخدمت پادشاهان و امرا و اکابر و صدور کند و او را در این روزگار [ هنگام تألیف فرهنگ جهانگیری 1009 هَ. ق. ] میر عرض خوانند. ( جهانگیری ). آنکه عرض مطلب بخدمت پادشاهان و میهمان کند. ( آنندراج ). شخصی که مطالب مردم را بعرض سلاطین میرساند و او را در هندوستان میر عرض و در دکن بخبردار گویند. ( برهان ).

کسی که آینده را پیش بینی کند، کسی که از آینده خبر بدهد.