مترادف بدرود : الوداع، تودیع، خداحافظی، وداع ، ترک، واگذاشتن
متضاد بدرود : استقبال
بدرود
مترادف بدرود : الوداع، تودیع، خداحافظی، وداع ، ترک، واگذاشتن
متضاد بدرود : استقبال
فارسی به انگلیسی
farewell
adieu, farewell, leave-taking, valediction
فارسی به عربی
وداع
مترادف و متضاد
بدرود
بدرود، وداع، خداحافظی
بدرود، وداع، خداحافظی، تودیع
زمین، بدرود، دره، مجرای کوچک، دنیا، جهان خاکی
بدرود، وداع، بدرودگویی، کسب اجازه مرخصی
بدرود
الوداع، تودیع، خداحافظی، وداع ≠ استقبال
۱. الوداع، تودیع، خداحافظی، وداع ≠ استقبال
۲. ترک
۳. واگذاشتن
فرهنگ فارسی
وداع، خداحافظی، پدرود هم گفته شده
( اسم ) ۱ - سلامت . ۲ - سالم. ۳ - وداع خدا حافظی تودیع . ۴- ترک واگذاشتن .
( اسم ) ۱ - سلامت . ۲ - سالم. ۳ - وداع خدا حافظی تودیع . ۴- ترک واگذاشتن .
فرهنگ معین
(بِ ) ( اِ. ) وداع ، خداحافظی .
لغت نامه دهخدا
بدرود. [ ب ِ ] ( اِ مرکب ) وداع. ترک. ( برهان قاطع ) ( شرفنامه منیری ) ( هفت قلزم ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). واگذاشتن و دست برداشتن از چیزی. ( برهان قاطع ). ترک و واگذاشتن چیزی بر مجاز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). واگذاشتن و دست برداشتن. ( ناظم الاطباء ). رخصت کردن و ترک کردن. ( غیاث اللغات ). سلامت. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( هفت قلزم ) ( جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ). سالم. ( برهان قاطع ) ( هفت قلزم ). وداع. خدانگهداری. خداحافظی. ( یادداشت مؤلف ) :
تو بدرود باش ای جهان پهلوان
که بادی همه ساله پشت گوان.
روان را ز درد من آزاد دار.
جهان تار و تو جاودان پود باش.
همی زن این نو اگر نگسلد رود.
عهد عشق نیکوان بدرود باد
وصل هجرهردوان بدرود باد.
که شدم فانی و در دام فنایید همه.
اگر قطره شد چشمه بدرود باش
شکسته سبو بر لب رود باش.
نوا خوش می زنی گر نگسلد رود.
که کردی شوی و از تو هر دو بدرود
چه ایشان و چه پولی زان سوی رود.
خوان آن سلوت که باری داشتم.
غزل برداشته رامشگر رود
که بدرود ای نشاط وعیش بدرود.
تو بدرود باش ای جهان پهلوان
که بادی همه ساله پشت گوان.
فردوسی.
تو بدرود باش و مرا یاد دارروان را ز درد من آزاد دار.
فردوسی.
سیاوش بدو گفت بدرود باش جهان تار و تو جاودان پود باش.
فردوسی.
کنون رفتم تو از من باش بدرودهمی زن این نو اگر نگسلد رود.
( ویس و رامین ).
و این که گفتم بدرود باش نه آن خواستم که بر اثر شما نخواهم آمد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 48 ). با من خالی کرد و گفت بدرود باش ای دوست نیک. ( تایخ بیهقی ص 48 ). بدرود باش و بحقیقت بدانکه چندان است که سلطان مسعود چشم بر من افکند. ( تاریخ بیهقی ص 48 ). و گفت ای جگرگوشگان بابا بدرود باشید. ( قصص الانبیاء ص 246 ). بدرود باش ای دوست گرامی. ( کلیله و دمنه ).عهد عشق نیکوان بدرود باد
وصل هجرهردوان بدرود باد.
خاقانی.
بدرود ای پدر و مادرم از من بدرودکه شدم فانی و در دام فنایید همه.
خاقانی.
و در آن نامه گفت که مرا حلال کن که من نیز تو را حلال کردم و بدرود باش تا جاودانه. ( تاریخ طبرستان ).اگر قطره شد چشمه بدرود باش
شکسته سبو بر لب رود باش.
نظامی.
بیاد من که باد این یاد بدرودنوا خوش می زنی گر نگسلد رود.
نظامی.
|| ( ص مرکب ) جدا. دور. وداع کرده : که کردی شوی و از تو هر دو بدرود
چه ایشان و چه پولی زان سوی رود.
( ویس و رامین ).
از لب و دندان من بدرود بادخوان آن سلوت که باری داشتم.
خاقانی.
|| ( صوت ) خداحافظ : غزل برداشته رامشگر رود
که بدرود ای نشاط وعیش بدرود.
نظامی.
و رجوع به پدرود در حرف «پ » و ترکیبات زیر شود.بدرود. [ ب ِ ] (اِ مرکب ) وداع . ترک . (برهان قاطع) (شرفنامه ٔ منیری ) (هفت قلزم ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). واگذاشتن و دست برداشتن از چیزی . (برهان قاطع). ترک و واگذاشتن چیزی بر مجاز. (انجمن آرا) (آنندراج ). واگذاشتن و دست برداشتن . (ناظم الاطباء). رخصت کردن و ترک کردن . (غیاث اللغات ). سلامت . (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرا) (هفت قلزم ) (جهانگیری ) (ناظم الاطباء). سالم . (برهان قاطع) (هفت قلزم ). وداع . خدانگهداری . خداحافظی . (یادداشت مؤلف ) :
تو بدرود باش ای جهان پهلوان
که بادی همه ساله پشت گوان .
تو بدرود باش و مرا یاد دار
روان را ز درد من آزاد دار.
سیاوش بدو گفت بدرود باش
جهان تار و تو جاودان پود باش .
کنون رفتم تو از من باش بدرود
همی زن این نو اگر نگسلد رود.
و این که گفتم بدرود باش نه آن خواستم که بر اثر شما نخواهم آمد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 48). با من خالی کرد و گفت بدرود باش ای دوست نیک . (تایخ بیهقی ص 48). بدرود باش و بحقیقت بدانکه چندان است که سلطان مسعود چشم بر من افکند. (تاریخ بیهقی ص 48). و گفت ای جگرگوشگان بابا بدرود باشید. (قصص الانبیاء ص 246). بدرود باش ای دوست گرامی . (کلیله و دمنه ).
عهد عشق نیکوان بدرود باد
وصل هجرهردوان بدرود باد.
بدرود ای پدر و مادرم از من بدرود
که شدم فانی و در دام فنایید همه .
و در آن نامه گفت که مرا حلال کن که من نیز تو را حلال کردم و بدرود باش تا جاودانه . (تاریخ طبرستان ).
اگر قطره شد چشمه بدرود باش
شکسته سبو بر لب رود باش .
بیاد من که باد این یاد بدرود
نوا خوش می زنی گر نگسلد رود.
|| (ص مرکب ) جدا. دور. وداع کرده :
که کردی شوی و از تو هر دو بدرود
چه ایشان و چه پولی زان سوی رود.
از لب و دندان من بدرود باد
خوان آن سلوت که باری داشتم .
|| (صوت ) خداحافظ :
غزل برداشته رامشگر رود
که بدرود ای نشاط وعیش بدرود.
و رجوع به پدرود در حرف «پ » و ترکیبات زیر شود.
- بدرودشدن ؛ جدا شدن . دور شدن . خداحافظی گفتن . وداع گفتن :
شد ز من بدرود گر بختیم بودی پیش از آنک
او ز من بدرود رفتی من ز جان بدرودمی .
ای همنفسان مجلس رود
بدرود شوید جمله بدرود.
زآن غنا و زآن غنی مردود شد
که ز قدرت صبرها بدرود شد.
- بدرودکنان ؛ تودیعکنان . در حال وداع کردن و خداحافظی کردن :
دلدل طلبید از پی ره دلجویم
بدرودکنان کرد گذر در کویم .
- بدرود کردن ؛ تودیع. (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ) (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ). وداع کردن . وداع گفتن . تودیع کردن . وداع گفتن . بدرود گفتن . خداحافظی گفتن . خداحافظی کردن . (یادداشت مؤلف ). بمجاز ترک کردن . واگذاشتن . از دست دادن :
جوانی رفت پنداری بخواهد کرد بدرودم
بخواهم سوختن دانم که اینجا همچوبیهودم .
بهنگام بدرود کردنْش گفت
که آزار داری ز من در نهفت
ورا کرد بدرود ز ایران برفت
سوی زابلستان خرامید تفت .
دلش بدرود کرده شادمانی .
نگار خویشتن را کرده بدرود
چو گمره در کویر و غرقه در رود.
و مرا در آغوش گرفت و بدرود کرد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 50). در وقت مادر را در کنار گرفت و بدرود کرد. (تاریخ بیهقی ص 187). همه خواجه احمد را ثنا گفتند و وی را بدرود کردند. (تاریخ بیهقی ص 360).
بگفت این وز آب مژه رود کرد
ببوسیدش از مهر و بدرود کرد.
به چشمش خوار گشته زندگانی
پس ابراهیم ایشان را بدرود کرد و به بیت المقدس آمد. (قصص الانبیاء ص 50).
کرد بدرود باغ بلبل از آنک
مر چمن را ز برف ناطور است .
عافیت خواهی نظر بر منظر خوبان مکن
ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را.
ماه کنعانی من مسند مصر آن ِ تو شد
وقت آن است که بدرود کنی زندان را.
- بدرود گفتن ؛ وداع کردن . خداحافظ گفتن . ترک کردن : زندگی را بدرود گفتن . تخت و تاج را بدرود گفتن . زن و فرزند را بدرود گفتن . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به بدرود کردن شود.
تو بدرود باش ای جهان پهلوان
که بادی همه ساله پشت گوان .
فردوسی .
تو بدرود باش و مرا یاد دار
روان را ز درد من آزاد دار.
فردوسی .
سیاوش بدو گفت بدرود باش
جهان تار و تو جاودان پود باش .
فردوسی .
کنون رفتم تو از من باش بدرود
همی زن این نو اگر نگسلد رود.
(ویس و رامین ).
و این که گفتم بدرود باش نه آن خواستم که بر اثر شما نخواهم آمد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 48). با من خالی کرد و گفت بدرود باش ای دوست نیک . (تایخ بیهقی ص 48). بدرود باش و بحقیقت بدانکه چندان است که سلطان مسعود چشم بر من افکند. (تاریخ بیهقی ص 48). و گفت ای جگرگوشگان بابا بدرود باشید. (قصص الانبیاء ص 246). بدرود باش ای دوست گرامی . (کلیله و دمنه ).
عهد عشق نیکوان بدرود باد
وصل هجرهردوان بدرود باد.
خاقانی .
بدرود ای پدر و مادرم از من بدرود
که شدم فانی و در دام فنایید همه .
خاقانی .
و در آن نامه گفت که مرا حلال کن که من نیز تو را حلال کردم و بدرود باش تا جاودانه . (تاریخ طبرستان ).
اگر قطره شد چشمه بدرود باش
شکسته سبو بر لب رود باش .
نظامی .
بیاد من که باد این یاد بدرود
نوا خوش می زنی گر نگسلد رود.
نظامی .
|| (ص مرکب ) جدا. دور. وداع کرده :
که کردی شوی و از تو هر دو بدرود
چه ایشان و چه پولی زان سوی رود.
(ویس و رامین ).
از لب و دندان من بدرود باد
خوان آن سلوت که باری داشتم .
خاقانی .
|| (صوت ) خداحافظ :
غزل برداشته رامشگر رود
که بدرود ای نشاط وعیش بدرود.
نظامی .
و رجوع به پدرود در حرف «پ » و ترکیبات زیر شود.
- بدرودشدن ؛ جدا شدن . دور شدن . خداحافظی گفتن . وداع گفتن :
شد ز من بدرود گر بختیم بودی پیش از آنک
او ز من بدرود رفتی من ز جان بدرودمی .
خاقانی .
ای همنفسان مجلس رود
بدرود شوید جمله بدرود.
نظامی .
زآن غنا و زآن غنی مردود شد
که ز قدرت صبرها بدرود شد.
مولوی .
- بدرودکنان ؛ تودیعکنان . در حال وداع کردن و خداحافظی کردن :
دلدل طلبید از پی ره دلجویم
بدرودکنان کرد گذر در کویم .
خاقانی .
- بدرود کردن ؛ تودیع. (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ) (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ). وداع کردن . وداع گفتن . تودیع کردن . وداع گفتن . بدرود گفتن . خداحافظی گفتن . خداحافظی کردن . (یادداشت مؤلف ). بمجاز ترک کردن . واگذاشتن . از دست دادن :
جوانی رفت پنداری بخواهد کرد بدرودم
بخواهم سوختن دانم که اینجا همچوبیهودم .
خسروی .
بهنگام بدرود کردنْش گفت
که آزار داری ز من در نهفت
ورا کرد بدرود ز ایران برفت
سوی زابلستان خرامید تفت .
فردوسی .
دلش بدرود کرده شادمانی .
(ویس و رامین ).
نگار خویشتن را کرده بدرود
چو گمره در کویر و غرقه در رود.
(ویس و رامین ).
و مرا در آغوش گرفت و بدرود کرد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 50). در وقت مادر را در کنار گرفت و بدرود کرد. (تاریخ بیهقی ص 187). همه خواجه احمد را ثنا گفتند و وی را بدرود کردند. (تاریخ بیهقی ص 360).
بگفت این وز آب مژه رود کرد
ببوسیدش از مهر و بدرود کرد.
اسدی .
به چشمش خوار گشته زندگانی
پس ابراهیم ایشان را بدرود کرد و به بیت المقدس آمد. (قصص الانبیاء ص 50).
کرد بدرود باغ بلبل از آنک
مر چمن را ز برف ناطور است .
مسعودسعد.
عافیت خواهی نظر بر منظر خوبان مکن
ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را.
سعدی .
ماه کنعانی من مسند مصر آن ِ تو شد
وقت آن است که بدرود کنی زندان را.
حافظ.
- بدرود گفتن ؛ وداع کردن . خداحافظ گفتن . ترک کردن : زندگی را بدرود گفتن . تخت و تاج را بدرود گفتن . زن و فرزند را بدرود گفتن . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به بدرود کردن شود.
فرهنگ عمید
وداع، خداحافظی.
* بدرود گفتن: (مصدر لازم )
۱. بدرود کردن، وداع کردن.
۲. (مصدر متعدی ) ترک کردن، واگذاشتن.
* بدرود گفتن: (مصدر لازم )
۱. بدرود کردن، وداع کردن.
۲. (مصدر متعدی ) ترک کردن، واگذاشتن.
وداع؛ خداحافظی.
⟨ بدرود گفتن: (مصدر لازم)
۱. بدرود کردن؛ وداع کردن.
۲. (مصدر متعدی) ترک کردن؛ واگذاشتن.
واژه نامه بختیاریکا
بِنشینین به خیر
جدول کلمات
وداع, خداحافظی
پیشنهاد کاربران
بدرود یک کلمه هست که قبل از ورود زبان عربی به عنوان خداحافظی می گفتند و مخالف آن درود هست👋🏻
کلمات دیگر: