پوشیدنی

( صفت ) لایق پوشیدن جامه لباس .
در خور پوشیدن که توان پوشید

پوشیدنی. [ دَ ] ( ص لیاقت ) چیزی در خور پوشیدن. که توان پوشید. آنچه که پوشیدن را سزد. لایق پوشیدن. هر چه پوشیده شود. || جامه. لباس. پوشاک. کسوة : گفتند شاها هر یکی ( از فیل گوشان ) چند گزی اند. برهنه و دو گوش دارند چون گوش فیل ، نه افکندنی دارند و نه پوشیدنی. ( اسکندرنامه نسخه سعید نفیسی ).
ز گستردنیها و از بیش و کم
ز پوشیدنیها و گنج و درم.همان جامه و تخت و اسب و ستام
ز پوشیدنیها که بردند نام.
ببخشید [خسرو پرویز] بر فیلسوفان روم
برفتند شادان از آن مرز و بوم.بدرویش بخشید چندی درم
ز پوشیدنیها و از بیش و کم.ز پوشیدنی هم ز افکندنی
ز گستردنی هم ز آکندنی.ز پوشیدنیها و از خوردنی
نیازش نبودی و گستردنی.ز پوشیدنی هم ز گستردنی
ز افکندنی هم پراکندنی.نه افکندنی هست و نه خوردنی
نه پوشیدنی و نه گستردنی.ز پوشیدنی یا ز گستردنی
همه بی نیازیم و ازخوردنی.مرا خورد و پوشیدنی زین جهان
بس از شهریار آشکار و نهان.فرستاد هر گونه ای خوردنی
ز پوشیدنی هم ز گستردنی.همه کار مردم نبودی ببرگ
که پوشیدنیشان همی بود برگ.ز پوشیدنی هم ز آکندنی
ز هر سو بیاورد آوردنی.هر آنچش ببایست از خوردنی
ز پوشیدنی هم ز گستردنی.ز پوشیدنیها و افکندنی
ز گستردنی و پراکندنی.ز گستردنی هم ز پوشیدنی
بباید بهائی و بخشیدنی.از او [کیومرث ] اندر آمد همی پرورش
که پوشیدنی نو بد و نو خورش.|| درخور نهفتن. نهفتنی. سزاوار پنهان کردن. پنهان کردنی.

۱. جامه، لباس، پوشاک.
۲. ویژگی آنچه باید پنهان نگه داشته شود، سزاوارِ پنهان کردن.