پیس

( اسم ) نمایشنامه . توضیح عدم استعمال این کلم. بیگانه اولی است .

۱ - (اِ. ) نوعی بیماری پوستی که بر روی پوست لکه های سفید پیدا می شود. ۲ - (ص . ) ابرص ، پیسه .
(یِ ) [ فر. ] (اِ. ) نمایشنامه .

پیس. ( اِ ) پیست. پیسی. ( زمخشری ). لکها که بربدن افتد. برص. ( خلاص ). علتی که آنرا بعربی برص خوانند. ( برهان ). برصاء. ابرص. ( بحر الجواهر ) ( تاج المصادر ). بیاض یظهر فی ظاهرالبدن و یغور و یکون فی سایرالاعضاء حتی یصیرلون البدن کله ابیض و یقال لهذاالنوع المنتشر. ( بحر الجواهر ذیل برص ). || ( ص ) مبروص ؛ یعنی کسی که بر اندامش داغهای سپید پیدا شده باشد. ( غیاث ) :
تو بر نصیحت آن پیس جاهل پیشین
شدستی از شرف مردمی بسوی پسی.در ملک تو بسنده نکردند بندگی
نمرود پشه خورده و فرعون پیس لنگ.از بار هجو من خر خمخانه گشت لنگ
آن همچو شیر گنده دهان ، پیس چون پلنگ.ماخولیا گرفته و مصروع و گنده مغز
زرداب خورده چون عسلی پیس چون زنار.چه قدر آورد بنده حوردیس
که زیر قبا دارداندام پیس. || پیس مرد. بد مرد. ( آنندراج ) : و بسیار خلق پیش او گرد شدند چیزی لنگان و چیزی پیسان. ( دیاتسارون ص 124 ).
ای آنکه صفات تو بود تابع ذات
بر پیسی ذات تو گواه است صفات
فرمود نبی که آل من نبود پیس
ای سید پیس بر محمد صلوات. || ابلق و دورنگ. خالدار و دورنگ و سیاه و سفید که ابلق و ابلک باشد. ( آنندراج ). خلنگ. پیسه : گاو پیس ؛ که نشان سفید دارد :
اینهمه سرها مثال گاو پیس
دوک نطق اندر ملل باریک ریس.|| سفید که نقیض سیاه باشد. || کنایه از مردم خسیس و رذل.( برهان ). || ( اِ ) خرمای ابوجهل و آن نباتی است که از پوست آن رسن تابند. پیش.

نمایش نامه.
کسی که به بیماری برص مبتلا شده و پوست بدنش دارای لکه های سفید باشد: چه قدر آوَرَد بندۀ حوردیس / که زیر قبا دارد اندام پیس (سعدی۱: ۱۴۲ ).

/pis/ جلو - تکه ای از مغز چوب یا چوب پنبه که برای آتش افروختن به کار رود ۳آغاز ۴بستن & اتمام به زبان کودکانه & چروک و چین لباس و پیشانی - بیماری برص و لک های روی پوست

نمایشنامه, موضوع تئاتر, قطعه, تکه