تلویزیون کابلی

تلویزیون کابلی یک نوع سامانه تلویزیونی است که در آن مشترکین سیگنال های تلویزیونی را از طریق فیبر نوری و کابل کواکسیال دریافت می کنند، که جزو مالکیت مشترک به حساب می آید که شباهت زیادی به روش هوایی دارد. در روش قدیمی تصاویر از طریق امواج رادیویی انقال می یابند که در آن تلویزیون نیاز به یک آنتن دارد؛ و به روش هایی از جمله برنامه های رادیویی اف ام، اینترنت پرسرعت و تلفنی شباهت زیادی دارد که گاهی اوقات این روش ها نیز ارائه می شوند و تفاوت اصلی بین رادیوی فرکانسی و ارتباط نوری در مالکیت آن ها است.
اختراع ها در ایالات متحده (۱۹۴۶–۱۹۹۱)
در زبان انگلیسی به اختصار از CATV نام می برند که به معنی تلویزیون کابلی به کار می رود ولی در اصل به معنی تلویزیون آنتی مشترک می باشد که از نام شبکه کابلی گرفته شده است که در سال ۱۹۴۸ بنیان گذاری شده است که در روش هوایی گیرندگی به فاصله فرستنده تا گیرنده محدود بود و حتی به پستی و بلندی نیز محدود می شد که مجبور بودند از شبکه کابلی برای انتقال امواج به منازل افراد استفاده کنند. در اصل قدمت تلویزیون کابلی از قدمت رادیو نیز بیشتر است که گفته می شود در برخی از شهرهای اروپایی که قدمت آن به سال های قبل از ۱۹۲۴ می رسند استفاده می کردند.
این روش پیش پا افتاده در آمریکای شمالی، اروپا، استرالیا و شرق آسیا استفاده می شده اگر چه در حال حاضر در خیلی از کشورها (بیشتر در آمریکای جنوبی و خاورمیانه) استفاده می شود. تلویزیون کابلی موفقیت های کوچکی نیز در آفریقا داشته است. هر چند در مناطق عامه پسند تأثیر چندانی ندارد و در عوض از سامانه هایی بر مبنای شبکه های بی سیم و امواج ماکروویو استفاده می شود.
تلویزیون کابلی در ویکی پدیای انگلیسی

تلویزیون کابْلی (cable television)
توزیع سیگنال های تلویزیونی از طریق سیستم های رلۀ کابلی . در گذشته، از سیستم های باند باریک برای رساندن برنامه های تلویزیونی به مناطقی استفاده می شد که نمی توانستند برنامه های پخش شده از آنتن را به خوبی دریافت کنند. امروز برای توزیع و تکمیل سرویس های خانگی مبتنی بر ارتباط دوسویه ، مثل تلفن، سیستم هایی با باند پهنتر به کار می رود و به این منظور، استفاده از کابل هم محور یا کابل فیبر نوری کاربردهای روزافزون یافته است.