بازگشتن . بازگشت
ایبه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ایبة ) ایبة. [ اَ ب َ / ای ب َ ] ( ع مص ) بازگشتن. ( تاج المصادر بیهقی ). بازگشت. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). بازگشت و بازگشتن. ( یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به اوب شود.
ایبة. [ اَ ب َ / ای ب َ ] (ع مص ) بازگشتن . (تاج المصادر بیهقی ). بازگشت . (آنندراج ) (منتهی الارب ). بازگشت و بازگشتن . (یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به اوب شود.
( آئبه ) آئبه. [ ءِ ب َ ] ( ع ص ) مؤنث آئب. || ( اِ ) آبی که در نیمروز خورند.
کلمات دیگر: