عرش الهی

عَرش الهی محل حکومت خدای واحد در ادیان ابراهیمی است. این عرش در بالای آسمان هفتم قرار دارد و در یهودیت اربوث و در اسلام العرش نامیده می شود. در اسلام و خصوصاً تشیع برای عرش معنایی غیر از یک محل ارائه شده است.علامه طباطبایی معتقد است عرش مرحله تکامل یافته ای از عوالم وجود بوده و مرکز فرماندهی جهان و محل صدور دستورات الهی بوده و نشستن خداوند بر عرش نیز کنایه از تدبیر جهان و علم او به تمام امور است.
کروبی ها
اوفانی ها
عرفان مرکابا
کتاب حزقیال
معراج
پیامبران یهودی مانند میکایا، اشعیا، حزقیال و دانیال همه در مورد عرش الهی صحبت کردند. در بعضی اشارات عرش خداوند به صورت دادگاه الهی بیان شده است. در رؤیای حزقیال نبی او عرش خداوند را می بیند که توسط چهار موجود حمل می شود. این چهار موجود هر یک دارای چهار چهره هستند که یکی به صورت انسان، یکی به صورت شیر، یکی به صورت گاو و یکی به صورت عقاب است. (حزقیال ۱۰:۱۴). هر فرشته حیوط چهار بال دارد. در زیر پاهای این حیوط فرشتگان دیگر هستند که مانند چرخ می باشند. این فرشتگان اوفانی ها نامیده می شوند.
من به نگاه کردن ادامه دادم تا عرشها آماده شد و قدیمی روزها (خداوند) عرش خود را اشغال کرد لباس او مانند برف سفید بود و موی سر او مانند ابریشم خالص. عرش او با آتش احاطه شده بود و چرخهایش آتش سوزان بودند. - دانیال ۷:۹
رؤیای میکایا از دادگاه الهی (اول پادشاهان ۲۲:۱۹) اولین اشاره به دادگاه الهی است.