غمی شدن

( مصدر ) اندوهناک شدن غمگین شدن .

غمی شدن. [ غ َ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) اندوهناک شدن. غمگین شدن. غمناک گردیدن. اندوه داشتن :
ای آنکه عاشقی به غم اندر غمی شده
دامن بیا به دامن من غلج برفکن .غمی شد دل بهمن از کار اوی
چو دید آن بزرگی و دیدار اوی.به آورد از او ماند اندر شگفت
غمی شد دل از جان و تن برگرفت.غمی شد دل ارجاسپ را زآن شگفت
هیون خواست راه بیابان گرفت.حدیث آنکه من از روزه چون غمی شده ام
به گوش خواجه رسد بر زبان عید مگر.عبدوس نزدیک غازی رفت و او بر بالا ایستاده و غمی شده. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 233 ). بچه [ بچه آهو ] از مادر جدا ماند و غمی شد، بگرفتمش بر زین نهادم و بازگشتم. ( تاریخ بیهقی ).
ستاره شمر شد غمی زآن شتاب
که لشکرگذر کرد ناگه ز آب.چو بر باره مردم غمی شد ز جنگ
جهان پهلوان رفت گرزی به چنگ.دنیا بسوی من بمثل بیوفا زنی است
نه شاد شو از او نه غمی شو ز فرقتش.ابوالنباتم و زن هم عجوزه درویش
غمی شده دل از اندوه بی نجاح و نجات.