( بخت آویز ) بخت آویزنده بخت رسان .
بخت اویز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( بخت آویز ) بخت آویز. [ ب َ ] ( نف مرکب )بخت آویزنده. بخت رسان. طالعآور. طالعانگیز. که بخت بدو آویخته باشد. قرین بخت. مقارن اقبال :
به پیروزی و بهروزی همی زی با دل افروزی
بدولتهای ملک انگیز و بخت آویز اخترها.
به پیروزی و بهروزی همی زی با دل افروزی
بدولتهای ملک انگیز و بخت آویز اخترها.
منوچهری.
کلمات دیگر: