کلمه جو
صفحه اصلی

پیاز موی

فرهنگ فارسی

بن موی در پوست تن که موی بر آن استوار است

لغت نامه دهخدا

پیاز موی. [ زِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بن موی در پوست تن که موی بر آن استوار است. کونه موی در پوست تن. بیخ مو. اصل الشعر . پیازک.


کلمات دیگر: