( جنگ آوردن ) ( مصدر ) جنگ کردن
جنگ اوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( جنگ آوردن ) جنگ آوردن. [ ج َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) جنگ کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
نه بیند کسی پشت ما روز جنگ
اگر چرخ جنگ آرد و کوه و سنگ.
بر او تیغ تو کار تنگ آورد.
نه بیند کسی پشت ما روز جنگ
اگر چرخ جنگ آرد و کوه و سنگ.
فردوسی.
تو بنشین گر او با تو جنگ آوردبر او تیغ تو کار تنگ آورد.
نظامی.
کلمات دیگر: