جهان پیما
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
پیماینده جهان جهانگرد
لغت نامه دهخدا
جهان پیما. [ ج َ هام ْ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب )پیماینده جهان. جهانگرد. سیاح. رحاله :
قلم بیگانه بود از دست گوهربار او لیکن
قدم پیمانه نطق جهان پیمای او آمد.
گرو برده ز چرخ لاجوردی.
تا فرورفت بگل پای جهان پیمایت.
در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود.
قلم بیگانه بود از دست گوهربار او لیکن
قدم پیمانه نطق جهان پیمای او آمد.
خاقانی.
جهان پیمایش از گیتی نوردی گرو برده ز چرخ لاجوردی.
نظامی.
دوستان عیب کنندم که نبودی هشیارتا فرورفت بگل پای جهان پیمایت.
سعدی.
یاد باد آنکه نگارم چو کمر بربستی در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود.
حافظ.
کلمات دیگر: