موضعی در شعر
اجراف
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اجراف. [ اِ ] ( ع مص ) رسیدن سیل جُراف : اَجرَف المکان ؛ رسیدن آن را سیل جُراف [ یعنی سیل که همه چیز را برد ]. ( منتهی الارب ). || جَرْف چرانیدن شتران را. ( منتهی الارب ).
اجراف. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ جُرْف.
اجراف. [ اَ ] ( اِخ ) موضعی است در شعر. ( معجم البلدان ).
اجراف. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ جُرْف.
اجراف. [ اَ ] ( اِخ ) موضعی است در شعر. ( معجم البلدان ).
اجراف . [ اَ ] (اِخ ) موضعی است در شعر. (معجم البلدان ).
اجراف . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ جُرْف .
اجراف . [ اِ ] (ع مص ) رسیدن سیل جُراف : اَجرَف المکان ؛ رسیدن آن را سیل جُراف [ یعنی سیل که همه چیز را برد ] . (منتهی الارب ). || جَرْف چرانیدن شتران را. (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: