کلمه جو
صفحه اصلی

رئی

فرهنگ فارسی

زیبا از حیث جمال و روشنی

لغت نامه دهخدا

رئی. [ رَ ئی ی ] ( ع اِ ) پری که دیده شود پس دوست گردد. || مار بزرگ از جهت شباهت به جن. || جامه ای که پیش مشتری جهت فروخت وانمایند. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).

رئی. [ رُ ئی ی ] ( ع اِ ) منظر یا حسن آن. ( از اقرب الموارد ). || ( ص )زیبا از حیث جمال و روشنی. ( از متن اللغة ). رِئی .

رئی. [ رِ ئی ی ] ( ع ص ) رَئی. زیبا از حیث جمال و روشنی. ( از متن اللغة ).

رئی . [ رَ ئی ی ] (ع اِ) پری که دیده شود پس دوست گردد. || مار بزرگ از جهت شباهت به جن . || جامه ای که پیش مشتری جهت فروخت وانمایند. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد).


رئی . [ رِ ئی ی ] (ع ص ) رَئی . زیبا از حیث جمال و روشنی . (از متن اللغة).


رئی . [ رُ ئی ی ] (ع اِ) منظر یا حسن آن . (از اقرب الموارد). || (ص )زیبا از حیث جمال و روشنی . (از متن اللغة). رِئی ّ.


گویش مازنی

/raeI/ ریی

ریی


/rayi/ حشره ای ریز

حشره ای ریز



کلمات دیگر: