زیبا از حیث جمال و روشنی
رئی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رئی. [ رَ ئی ی ] ( ع اِ ) پری که دیده شود پس دوست گردد. || مار بزرگ از جهت شباهت به جن. || جامه ای که پیش مشتری جهت فروخت وانمایند. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).
رئی. [ رُ ئی ی ] ( ع اِ ) منظر یا حسن آن. ( از اقرب الموارد ). || ( ص )زیبا از حیث جمال و روشنی. ( از متن اللغة ). رِئی .
رئی. [ رِ ئی ی ] ( ع ص ) رَئی. زیبا از حیث جمال و روشنی. ( از متن اللغة ).
رئی. [ رُ ئی ی ] ( ع اِ ) منظر یا حسن آن. ( از اقرب الموارد ). || ( ص )زیبا از حیث جمال و روشنی. ( از متن اللغة ). رِئی .
رئی. [ رِ ئی ی ] ( ع ص ) رَئی. زیبا از حیث جمال و روشنی. ( از متن اللغة ).
رئی . [ رَ ئی ی ] (ع اِ) پری که دیده شود پس دوست گردد. || مار بزرگ از جهت شباهت به جن . || جامه ای که پیش مشتری جهت فروخت وانمایند. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد).
رئی . [ رِ ئی ی ] (ع ص ) رَئی . زیبا از حیث جمال و روشنی . (از متن اللغة).
رئی . [ رُ ئی ی ] (ع اِ) منظر یا حسن آن . (از اقرب الموارد). || (ص )زیبا از حیث جمال و روشنی . (از متن اللغة). رِئی ّ.
گویش مازنی
/raeI/ ریی
ریی
/rayi/ حشره ای ریز
حشره ای ریز
کلمات دیگر: