مترادف قابله : ماماچه، ماما، دایه
برابر پارسی : ماما، زایمانگر
قابله
مترادف قابله : ماماچه، ماما، دایه
برابر پارسی : ماما، زایمانگر
فارسی به انگلیسی
receptacle
midwife
فارسی به عربی
اخصائی الولادة , قابلة
عربی به فارسی
ماما , قابله
مترادف و متضاد
ماما، قابله
ماما، قابله، قابلگی
ماما، قابله، پزشک متخصص زایمان، متخصص زایمان
ماماچه، ماما
دایه
۱. ماماچه، ماما
۲. دایه
فرهنگ فارسی
مونث قابل، زن شایسته ، ماما، پازاچ، زنی که هنگام زاییدن زن آبستن بچه اورامی گیرد
۱ - ( اسم ) مونث قابل ۲ - زن شایسته ۲ - زنی که بچه زایاند ماما مام ناف ماماچه ۴ - زنی که بچه را پرورش دهد دایه ۵ - ظرفی که مایع مقطر از قرع و انبیق در آن جمع گردد و میز آب را در آن نهند .
از نواحی صنعائ شرقی است در یمن
۱ - ( اسم ) مونث قابل ۲ - زن شایسته ۲ - زنی که بچه زایاند ماما مام ناف ماماچه ۴ - زنی که بچه را پرورش دهد دایه ۵ - ظرفی که مایع مقطر از قرع و انبیق در آن جمع گردد و میز آب را در آن نهند .
از نواحی صنعائ شرقی است در یمن
فرهنگ معین
(بِ لَ یا لِ ) [ ع . قابلة ] (اِفا. ) ۱ - پذیرنده . ۲ - زن شایسته . ۳ - ماما.
لغت نامه دهخدا
( قابلة ) قابلة. [ ب ِ ل َ ] ( ع ص ) قابله. نعت فاعلی مؤنث از قبول. پذیرنده. || زن شایسته. رجوع به قابل شود. || ماما. پیشدار. ( زمخشری ). مام ناف. ( منتهی الارب ). ماماچه. زنی که بچه زایاند. واردن. واردین. ( ناظم الاطباء ) :
همه را زاد به یکدفعه نه پیشی نه پسی
نه ورا قابله ای بود و نه فریادرسی.
خاک شروان مولد و دارالادب منشای من.
وقت نافه زدن نبخشاید.
چه خرما گشاید ز یک نخل بن.
قابلة. [ ب ِ ل َ ] ( اِخ )از نواحی صنعاء شرقی است در یمن. ( معجم البلدان ).
همه را زاد به یکدفعه نه پیشی نه پسی
نه ورا قابله ای بود و نه فریادرسی.
منوچهری.
پرده فقرم مشیمه دست نطقم قابله خاک شروان مولد و دارالادب منشای من.
خاقانی.
قابله بهر مصلحت بر طفل وقت نافه زدن نبخشاید.
خاقانی.
ز یک قابله چند زاید سخن چه خرما گشاید ز یک نخل بن.
نظامی.
|| دایه. ( مهذب الاسماء ). زنی که بچه راپرورش دهد. ج ، قوابل. پازاج. ( آنندراج ). ج ، قوابل : وقتی شنیدم از قابله خویش که گفت زن جوان را اگر تیری در پهلو نشیند به که پیری. ( گلستان ). || شب آینده. ( منتهی الارب ). فردا شب. ( مهذب الاسماء ). || آتیه. مقبله. آینده : سنه قابله. || ( اِ ) در اصطلاح داروسازی ظرفی که در آن مایع مقطر جمع میگردد. ( ناظم الاطباء ). ظرفی که مقطر از قرع و انبیق در آن گرد آید و میزاب را در آن نهند. ( از مفاتیح العلوم ). || ( ص ) ماده قابله ، ادویه چون عسل و وازلین و زیت و غیره.قابلة. [ ب ِ ل َ ] ( اِخ )از نواحی صنعاء شرقی است در یمن. ( معجم البلدان ).
قابلة. [ ب ِ ل َ ] (اِخ )از نواحی صنعاء شرقی است در یمن . (معجم البلدان ).
قابلة. [ ب ِ ل َ ] (ع ص ) قابله . نعت فاعلی مؤنث از قبول . پذیرنده . || زن شایسته . رجوع به قابل شود. || ماما. پیشدار. (زمخشری ). مام ناف . (منتهی الارب ). ماماچه . زنی که بچه زایاند. واردن . واردین . (ناظم الاطباء) :
همه را زاد به یکدفعه نه پیشی نه پسی
نه ورا قابله ای بود و نه فریادرسی .
پرده ٔ فقرم مشیمه دست نطقم قابله
خاک شروان مولد و دارالادب منشای من .
قابله بهر مصلحت بر طفل
وقت نافه زدن نبخشاید.
ز یک قابله چند زاید سخن
چه خرما گشاید ز یک نخل بن .
|| دایه . (مهذب الاسماء). زنی که بچه راپرورش دهد. ج ، قوابل . پازاج . (آنندراج ). ج ، قوابل : وقتی شنیدم از قابله ٔ خویش که گفت زن جوان را اگر تیری در پهلو نشیند به که پیری . (گلستان ). || شب آینده . (منتهی الارب ). فردا شب . (مهذب الاسماء). || آتیه . مقبله . آینده : سنه ٔ قابله . || (اِ) در اصطلاح داروسازی ظرفی که در آن مایع مقطر جمع میگردد. (ناظم الاطباء). ظرفی که مقطر از قرع و انبیق در آن گرد آید و میزاب را در آن نهند. (از مفاتیح العلوم ). || (ص ) ماده ٔ قابله ، ادویه چون عسل و وازلین و زیت و غیره .
همه را زاد به یکدفعه نه پیشی نه پسی
نه ورا قابله ای بود و نه فریادرسی .
منوچهری .
پرده ٔ فقرم مشیمه دست نطقم قابله
خاک شروان مولد و دارالادب منشای من .
خاقانی .
قابله بهر مصلحت بر طفل
وقت نافه زدن نبخشاید.
خاقانی .
ز یک قابله چند زاید سخن
چه خرما گشاید ز یک نخل بن .
نظامی .
|| دایه . (مهذب الاسماء). زنی که بچه راپرورش دهد. ج ، قوابل . پازاج . (آنندراج ). ج ، قوابل : وقتی شنیدم از قابله ٔ خویش که گفت زن جوان را اگر تیری در پهلو نشیند به که پیری . (گلستان ). || شب آینده . (منتهی الارب ). فردا شب . (مهذب الاسماء). || آتیه . مقبله . آینده : سنه ٔ قابله . || (اِ) در اصطلاح داروسازی ظرفی که در آن مایع مقطر جمع میگردد. (ناظم الاطباء). ظرفی که مقطر از قرع و انبیق در آن گرد آید و میزاب را در آن نهند. (از مفاتیح العلوم ). || (ص ) ماده ٔ قابله ، ادویه چون عسل و وازلین و زیت و غیره .
فرهنگ عمید
۱. زنی که هنگام زاییدن زن آبستن بچۀ او را می گیرد، ماما.
۲. [قدیمی] دایه. ٣. [قدیمی] = قابل
۲. [قدیمی] دایه. ٣. [قدیمی] = قابل
گویش مازنی
/ghaabele/ ماما
جدول کلمات
ماما
پیشنهاد کاربران
پازاچ
ماماچه، ماما، دایه، زایمانگر
کلمات دیگر: