عبد الغافر فارسی (به عربی: عبد الغافر ابن إسماعیل الفارسی النیسابوری) (تولد:۴۵۱ قمری-مرگ:۵۲۹ قمری) دانشمند علوم اسلامی محدث و نویسندهٔ ادیب ایرانی در سدهٔ پنجم و ششم هجری قمری بود.
«مجمع الغرائب فی غریب الحدیث» یا «مجمع الغرائب ومنبع الرّغائب»
«السیاق لتاریخ نیسابور»
«المفهم»
او در نیشابور در سال ۴۵۱ قمری به دنیا آمد. نزد امام الحرمین جوینی اصول علم حدیث و فقه آموخت و از پدرش، اسماعیل، و مادرش، ام رحیم، دختر قشیری و جدش ابوالقاسم عبدالکریم قشیری و جده اش، فاطمه دختر ابوعلی دقاق، و دو داییاش ابوسعد و ابوسعید، فرزندان قشیری، و احمد بن منصور مغربی و احمد بن عبدالرحیم اسماعیلی و احمد بن حسن ازهری احادیث بسیار استماع کرد، و در علوم مذهبی کامل شد. سپس به غزنه و هند و خوارزم مسافرت کرد و بزرگان را دیدار نمود و از ابومحمد جوهری و ابوسعد کنجرودی و ابوبکر محمد طبری اجازه دریافت کرد. ابوسعد عبدالله بن عمر صفار آخرین کسی است که از وی حدیث روایت کرده است. او را فقیهی محقق و فصیحی خوش زبان و ادیبی کامل توصیف کرده اند. وی خطیب نیشابور شد و سرانجام در نیشابور در سال ۵۲۹ قمری درگذشت.
«مجمع الغرائب فی غریب الحدیث» یا «مجمع الغرائب ومنبع الرّغائب»
«السیاق لتاریخ نیسابور»
«المفهم»
او در نیشابور در سال ۴۵۱ قمری به دنیا آمد. نزد امام الحرمین جوینی اصول علم حدیث و فقه آموخت و از پدرش، اسماعیل، و مادرش، ام رحیم، دختر قشیری و جدش ابوالقاسم عبدالکریم قشیری و جده اش، فاطمه دختر ابوعلی دقاق، و دو داییاش ابوسعد و ابوسعید، فرزندان قشیری، و احمد بن منصور مغربی و احمد بن عبدالرحیم اسماعیلی و احمد بن حسن ازهری احادیث بسیار استماع کرد، و در علوم مذهبی کامل شد. سپس به غزنه و هند و خوارزم مسافرت کرد و بزرگان را دیدار نمود و از ابومحمد جوهری و ابوسعد کنجرودی و ابوبکر محمد طبری اجازه دریافت کرد. ابوسعد عبدالله بن عمر صفار آخرین کسی است که از وی حدیث روایت کرده است. او را فقیهی محقق و فصیحی خوش زبان و ادیبی کامل توصیف کرده اند. وی خطیب نیشابور شد و سرانجام در نیشابور در سال ۵۲۹ قمری درگذشت.
wiki: عبدالغافر فارسی