عبدالقاهر بغدادی

عبدالقاهر بغدادی (۹۸۰–۱۰۳۷ میلادی). او که زادگاهش بغداد بود پس از مهاجرت پدرش، ابوعبدالله طاهر بن محمدبن عبدالله بغدادی، ساکن نیشابور شد و سرانجام بر اثر واقعه ای که از آن با عنوان «فتنهٔ ترکمانان» یاد کرده اند، به اسفراین نقل مکان کرد.
پدرش طاهر بن محمد (درگذشتهٔ ۳۸۳ قمری) خود اهل علم و حدیث، خوشنویس و بازرگانی ثروتمند بود. گفته اند که عبدالقاهر تمام اموال موروثی خود را در راه علم انفاق کرد و دچار فقر و تنگدستی شد. عبدالقاهر در چندین علم از جمله فقه، کلام، حساب، ادبیات و حدیث برجستگی یافت و به تدریس پرداخت. سُبکی از قول فخررازی در ریاض المونقة، او را در جدل و ردّ مخالفان ستوده، و همو در طبقات الوسطی مناظراتی از بغدادی ذکر کرده که نشان دهندهٔ چیره دستی و توانمندی وی در مناظرة کلامی و فقهی است.
از وی اشعاری باقی مانده است که بیشتر شیوهٔ نظم های تعلیمی را دارد.