عادیه

(یَ یا یِ) [ ع . عادیة ] (ص . اِ.) سخت دونده (شتر)؛ ج . عوادی .

(یَّ یا یُِ) [ ع . عادیة ] (اِفا. اِ.) 1 - مؤنث «عادی »؛ متجاوزه ، متعدیه . 2 - جماعتی که مستعد قتال باشند. 3 - بعد، دوری . 4 - شغلی که مرد را از هر کار باز دارد. 5 - ظلم ، شر.

عادیة. [ ی َ ] (ع ص ) شتران سخت دونده . (منتهی الارب ). || شتران ماننده (مانده ؟) در طاقستان که به شور گیاه میل نکنند. || کاری که باز دارد ترا از چیزی . || گروهی از قوم که جهت کارزار بدوند یا آنکه پیشتر حمله کنند از پیادگان . (منتهی الارب ).