نابسوده

( صفت ) ۱ - دست نخورده : نابسوده دو دست رنگین کرد ناچشیده بتارک اندرتاخت . ( رودکی ) ۲ - استعمال نشده نو: سخن گفت ناگفته چون گوهراست کجا نابسوده ببند اندراست . ( شا.لغ. ) ۳ - سوده نشده نتراشیده : بودند دو لعل نابسوده دردرج و فابمهر بوده . ( نظامی ) مقابل بسوده .

(بِ دِ ) (ص مف . ) ۱ - ناسفته ، سوراخ نشده . ۲ - دست نخورده . ۳ - نو.

نابسوده. [ ب ِ / ب َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) ناسفته. سوراخ نشده. نابسود :
سخن گفت ناگفته چون گوهر است
کجا نابسوده به بند اندر است.ور گهر تاج نابسوده شد از بحر
بحر گهرزای تاجدار بماناد. || نو. غیرمستعمل. مقابل کهنه :
بیامد ابر تخت شاهی نشست
یکی جامه نابسوده به دست. || نتراشیده. نسائیده. که تراش نخورده باشد :
چشمم به وی افتاد و برنهادم
دل بر گهری سرخ نابسوده.برو بافته شفشه سیم و زر
بشفشه درون نابسوده گهر.دگر که نام نکو یافته ست و نام نکو
نکوتر از گهر نابسوده صد خروار.بودند دو لعل نابسوده
در درج وفا بمهر بوده. || لمس نشده. دست نخورده. بکر :
یکی سرو بد نابسوده سرش
چو با شاخ شدرستم آمد برش.تو گنجی سر بمهری نابسوده
بد و نیک جهان ناآزموده.