کلمه جو
صفحه اصلی

ظریفی

مترادف و متضاد

frangibility (اسم)
تردی، نازکی، شکنندگی، ظریفی

فرهنگ فارسی

ظریف بودن ظرافت .
از مردم ساوه و مرید حریفی است بزمان شاه طهماسب صفوی .

فرهنگ معین

( ~ . ) [ ع - فا. ] (حامص . ) خوش - طبعی .

لغت نامه دهخدا

ظریفی . [ ظَ ] (اِخ ) (شیخ عمرافندی ) از شعرای متأخر عثمانی و از مشایخ طریقت سعدیّة، از مردم روسچق . وفات 1210 هَ . ق .


ظریفی. [ ظَ ] ( حامص ) ظریف بودن. رجوع به ظریف شود.

ظریفی. [ ظَ ] ( اِخ ) شاعری از مردم چورلی شاگرد بهشتی. او را دیوانی است به ترکی.

ظریفی. [ ظَ ] ( اِخ ) از شعرای دوره سلطان بایزیدخان ثانی ، از مردم قصبه کوینک. ( قاموس الاعلام ).

ظریفی. [ ظَ ] ( اِخ ) ( شیخ عمرافندی ) از شعرای متأخر عثمانی و از مشایخ طریقت سعدیّة، از مردم روسچق. وفات 1210 هَ. ق.

ظریفی. [ ظَ ] ( اِخ ) ( محمدبیگ ) از مردم ساوه و مرید حریفی است به زمان شاه طهماسب صفوی. وی به هندوستان رفت و بدانجا حرمت بسیار دید. این بیت از اوست :
دوش غوغای سگان تو به گوشم آمد
مُردم از رشک که آیا که گذشت از کویت.

ظریفی. [ ظَ ] ( اِخ ) رجوع به حسن چلبی شود.

ظریفی . [ ظَ ] (اِخ ) (محمدبیگ ) از مردم ساوه و مرید حریفی است به زمان شاه طهماسب صفوی . وی به هندوستان رفت و بدانجا حرمت بسیار دید. این بیت از اوست :
دوش غوغای سگان تو به گوشم آمد
مُردم از رشک که آیا که گذشت از کویت .


ظریفی . [ ظَ ] (اِخ ) از شعرای دوره ٔ سلطان بایزیدخان ثانی ، از مردم قصبه ٔ کوینک . (قاموس الاعلام ).


ظریفی . [ ظَ ] (اِخ ) رجوع به حسن چلبی شود.


ظریفی . [ ظَ ] (اِخ ) شاعری از مردم چورلی شاگرد بهشتی . او را دیوانی است به ترکی .


ظریفی . [ ظَ ] (حامص ) ظریف بودن . رجوع به ظریف شود.


فرهنگ عمید

۱. ظریف بودن.
۲. [مجاز] خوش طبع و شیرین گفتار بودن.


کلمات دیگر: