غاذی

( اسم ) غذا دهنده قوت دهنده .

[ ع . ] (اِفا. ) غذادهنده ، قوت دهنده .

غاذی. ( ع ص ) هو غاذی مال ؛ او نگهبان و نیکوکننده شتران است. ( منتهی الارب ). || زخمی که خشک نشود. ( از تاج العروس ).

غذادهنده، خورش دهنده.