لابیدن

لابه کردن، زاری کردن، فروتنی کردن
( مصدر ) خود ستایی کردن لاف وگزاف گفتن

( ~ . ) (مص ل . ) خودستایی کردن ، لاف و گزاف گفتن .
(دَ ) (مص ل . ) لابه کردن ، زاری کردن .

لابیدن. [ دَ ] ( مص ) لابه کردن :
بدار دنیا چون برفروخت آتش ظلم
سکار آن بجهنم همی خورد چو ظلیم
چو خون و ریم بپالوده خیره از مردم
به دوزخ اندرلابد که خون دهندش و ریم.|| لافیدن ، سخنان زیاده از حد گفتن. خودستائی کردن. || پرگوئی. هرزه گوئی. ( برهان ). رجوع به لائیدن و لاییدن شود.

۱. لابه کردن، زاری کردن.
۲. فروتنی کردن.
۳. درخواست کردن.