شتر ماده ای که پس از زادن دشمن و مکروه دارد گشن را . یا کمان دو زه . کمانی که از وتر خود دور باشد .
فارج
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(رِ ) [ ع . ] (اِفا. ) دورکننده اندوه ، گشایندة غم .
لغت نامه دهخدا
فارج. [ رِ ] ( ع ص ) شتر ماده ای که پس از زادن ، دشمن و مکروه دارد گشن را. || کمان دور زه. ( منتهی الارب ). کمانی که از وتر خود دور باشد. || دورکننده اندوه. ( اقرب الموارد ). شادان.
کلمات دیگر: