صانع

اسم: صانع (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: sānee) (فارسی: صانع) (انگلیسی: sanee)
معنی: آفریننده، صنعتگر، سازنده، آفریدگار، خداوند، همچنین یکی از نام های خداوند نیز صانع می باشد

آفریننده، سازنده، صنعتگر، کسی که چیزی بادست خودمی سازد
( اسم ) ۱ - آفریننده سازنده . ۲ - صنعتگر دستکار جمع : صانعین صناع . ۳ - خدای تعالی .
شاعریست

(نِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - آفریننده . ۲ - سازنده ، صنعتگر.

صانع. [ ن ِ] ( ع ص ) نعت فاعلی از صنع. دست کار. ( ربنجنی ) ( تفلیسی ) ( دهار ). پیشه ور. جلذی. ( منتهی الارب ) :
پس مقدران را و صانعان را بیاورد و مالهای بسیار بذل کرد تا مصرفهای آب بساختند. ( فارسنامه ابن بلخی ص 151 ).
آفتابست کیمیاگر و بس
واصلی صانعی قوی تأثیر.صانع زرین عمل ، پیر صناعت علی
کز ید بیضا گذشت دست عمل ران او. || ( اِخ )نامی از نامهای خدا :
شده حیران همه در صنع صانع
همه سرگشتگان شوق مبدع.مدبر و غنی و صانع و مقدر و حی
همه بلفظ برآویخته است از او بیزار.صانع قادر دگر ز بی غرضی
گنبد گردان زرنگار کند.خرد خیره شد آنجا کز جهالت
گروهی را ز صانع بر گمان دید.بر صانعی که روی بهشت آفرید و ری
خاقانی ! آفرین خوان خاقانی ! آفرین.صانعا شکر تو واجب شمرم
که وجود همه ممکن تو کنی.قیاس عقل تا آنجاست بر کار
که صانعرا دلیل آید پدیدار.چو صنعت بصانع ترا ره نمود
نوائی بر این پرده نتوان فزود.اول دفتر بنام ایزد دانا
صانع و پروردگار و حی و توانا.آن صانع لطیف که بر فرش کائنات
چندین هزار صورت الوان نگار کرد.

---

صانع. [ ن ِ ] ( اِخ ) شاعری است و صاحب صبح گلشن گوید: ( صانع شاه جهان آبادی ) شاه نذرعلی نام داشت ، درویشی صوفی مشرب بود و بر سجاده توکل و استغنا پا میگذاشت ، برای تماشای صنعت صانع بیچون از دهلی به لکهنو و از آنجا به بنارس شد و در سنه ثمانین ومائة و الف داعی اجل را لبیک اجابت گفت. از اوست :
فتادگی به درش عاقبت ثمردارد
سر مرابه کرم تا به تیغ بردارد.
میان میگویم و لیکن نداری در میان چیزی
خجالت میکشم از بس که بر تهمت کمر بستم.

۱. آفریننده.
۲. سازنده.
۳. [قدیمی] کسی که چیزی با دست خود می سازد، صنعتگر، پیشه ور.

آفریننده, سازنده, صنعتگر, پیشه ور