غاشیه بردوش

( صفت ) مطیع فرمانبردار .

( ~ . بَ ) [ ع - فا. ] (ص مر. ) مطیع .

غاشیه بردوش. [ ی َ / ی ِ ب َ ] ( ص مرکب ) کنایه از مطیع و فرمان بردار. ( برهان ) ( مجموعه مترادفات ص 43 ) :
هست اسم علمت نام رسول قرشی
که بد از مرکب او غاشیه بردوش سروش.

۱. آن که غاشیۀ بزرگان را بر دوش حمل کند
۲. [مجاز] مطیع، فرمان بردار.