( پناه آوردن ) ( مصدر ) پناهیدن پناه بردن .
پناه اوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( پناه آوردن ) پناه آوردن. [ پ َ وَ دَ ]( مص مرکب ) پناهیدن. التجاء. ملتجی شدن :
بیش از این از من نمی آید که آوردم پناه
از تف دوزخ بخاک آستان این جناب.
بیش از این از من نمی آید که آوردم پناه
از تف دوزخ بخاک آستان این جناب.
مفید بلخی.
تَعَفﱡق ؛ پناه آوردن بکسی. ( منتهی الارب ).واژه نامه بختیاریکا
( پناه آوردن ) تِراسِستِن؛ ور اَوردِن
پیشنهاد کاربران
التجا آوردن
التجا . . . . .
کلمات دیگر: