اشامیدن

شرب

شرب، خوردن، گساردن، نوش کردن، نوشیدن

مشرب

آشامیدن واژه ای فارسی است از ریشه ی ( نوش ) .
نوشیدن ، آشامیدن، شستن واژگان هم خانواده اش است.
با واژه ی شستن، شوی، نوش، نوشیدن و مایعات ارتباط دارد.
مثلا شستن=
دکتر کزازی در مورد واژه ی " شستن " می نویسد : ( ( شستن با همین ریخت در پهلوی به کار می رفته است. ستاک کهن واژه خشَود xšaud می توانسته است بود که در واژه ی اوستایی خشود را xšud - ra به معنی "روان" و "جریان یافته " یا خشوستا xšusta به معنی " گداخته" و "ذوب شده" کاربرد داشته است. ) )
( ( که ای مرد ناپاک نا پاک رای
دل و دیده شسته ز شرم خدای ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، ۱۳۸۵، ص ۳۹٠. )
پس آشامیدن فارسی و از ریشه اوستایی خشود به معنی روان است.
ما به خوردن مایعات می گوییم آشامیدن ، و کاملا فارسیست.
آشماق در ترکی فقط با آشامیدن شباهت دارد. و ارتباط معنایی ندارد
آشماق=واژگون
آشماق=باز کردن
که در شکل درست خودش ( آچ ) است و ارتباطی با آشامیدن ندارد.