عقد جایز عقدی است که مطابق قانون اصولاً قابل فسخ باشد.
ماده ۱۸۶ قانون مدنی عقد جایز را چنین تعریف میکند: «عقد جایز آن است که هریک از طرفین بتواند هر وقتی بخواهند، آن را فسخ کنند» عقود در حقوق ایران به عقد لازم و جایز تقسیم میشود.عقد جایز عقدی است که مطابق قانون اصولاً قابل فسخ باشد در مقابل عقد لازم عقدی است که اصولاً قابل فسخ نیست و طرفین ملزم به اجرای مفاد عقد هستند. در یک تقسیم بندی مدرن تر عقود جایز خود به دو گروه دیگر تقسیم می شوند: عقود جایز اذنی و عقود جایز غیر اذنی. چون منبع عقود اذنی، اذن است مطابق ماده ۹۵۴ قانون مدنی، این عقود با فوت یا حجر هریک از طرفین عقد، منفسخ می شوند. عقد ودیعه، عقد عاریه، عقد وکالت، عقد شرکت، عقد مضاربه از جمله عقود جایز اذنی هستند.
ماده ۱۸۶ قانون مدنی عقد جایز را چنین تعریف میکند: «عقد جایز آن است که هریک از طرفین بتواند هر وقتی بخواهند، آن را فسخ کنند» عقود در حقوق ایران به عقد لازم و جایز تقسیم میشود.عقد جایز عقدی است که مطابق قانون اصولاً قابل فسخ باشد در مقابل عقد لازم عقدی است که اصولاً قابل فسخ نیست و طرفین ملزم به اجرای مفاد عقد هستند. در یک تقسیم بندی مدرن تر عقود جایز خود به دو گروه دیگر تقسیم می شوند: عقود جایز اذنی و عقود جایز غیر اذنی. چون منبع عقود اذنی، اذن است مطابق ماده ۹۵۴ قانون مدنی، این عقود با فوت یا حجر هریک از طرفین عقد، منفسخ می شوند. عقد ودیعه، عقد عاریه، عقد وکالت، عقد شرکت، عقد مضاربه از جمله عقود جایز اذنی هستند.
wiki: عقد جایز