ذوالحجه

ذوالحجة. [ ذُل ْ ح ِج ْ ج َ ] (ع اِ مرکب ) ماه حَج ّ. ماه خداوند حج . یا ذوالحجة الحرام . ماه دوازدهم قمری از سالهای قمری عرب . پس از ذوالقعدة وپیش از محرّم . و آن از اشهر حرم است و نام وی در جاهلیت بُرَک و نیز مسبل بود. و ج آن ذوات الحجة است .
ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه گوید: ثم ذوالحجة [ ای بعد ذوالقعدة ] لأنه الشهر الّذی کانوا یحجون فیه . و هم در آن کتاب درموضع دیگر گوید: ذوالحجة: فی الیوم الأوّل زوج رسول اﷲ ابنته فاطمة من ابن عمّه علی ابن ابیطالب . و العشر الأول من هذا الشهر یسمی المعلومات و الحرم ایضاً و یقال أنها هی التی اتم ّ اﷲ الوعد بها مع موسی و هو قوله : و واعدنا موسی ثلثین لیلةً. (قرآن 142/7). (و هی لیالی ذی القعدة) و اتممناها بعشر (و هی الحرم ).و الیوم الثامن منه یسمّی الترویة، لأن ّ سقایةالحاج بالمسجد الحرام کانت تملأ فی الجاهلیّة و الاسلام و یسقی الحجیج منه حتی یروون و قیل بل لأنّهم کانوا یحملون الماء من مکة علی الروایا و هی الجمال التّی یستقی علیه الماء و قیل بأن ّ فیه فَجَّرَ اﷲ لاسماعیل عین زمزم فشرب منها حتّی روی و قیل بأن ّ فیه تجلی الرّب للجبل کما ذکر فی قصة موسی . و الیوم التاسع یسمی عرفة. و هو یوم الحج الاکبر بعرفات و یسمی بذلک لتعارف الناس فیه وقت مجتمعهم لقضاء المناسک و قیل بل سمّی لتعارف آدم و حوّا بعد هبوطهما من الجنة فی موضع مجتمعالناس فیه و هو عرفات و فیه اصطفی اﷲ ابراهیم خلیلا و یسمی ایضاً یوم العفو. و الیوم العاشر یسمی یوم الأضحی و یوم النحر، لنحر القرابین و الهدی فیه و هو آخر ایّام الحج . و فیه فدی الذبیح بالکبش و قیل أن ّ فیه خلق الصراط للحساب و القضاء و الیوم الحادی عشر یوم القرّ، لان ّ الناس یستقرون فیه بمنی و الیوم الثانی عشر، یوم النفر، لأن الناس ینفرون فیه متعجلین و ایام التشریق هی الیوم الحادی عشر و الثانی عشر و الثالث عشرو سمیت بذلک لأن لحوم الأضاحی تشرق فیها و یقال سمّیت بذلک من قولهم : اشرق ثبیر کما نغیر. و قال ابن الأعرابی سمیت بذلک لأن ّ الهدی لاینحر حتی اتشرق الشمس وهی الّتی قال اﷲ فیها: و اذکروا اﷲ فی ایام معدودات . و یکبر عقبها و قبلها عقب کل صلوة. و للفقهاء فیمابینهم اختلافات فی اوائل صلوةالتکبیر و اواخرها و حدودها متعلقة بصناعتهم . و فی السابع عشر قتل عثمان بن عفّان رضی اﷲ عنه و الیوم الثامن عشر یسمّی غدیر خم ، و هو اسم مرحلة نزل بها النّبی علیه السلام عند منصرفه من حجةالوداع و جمعالقتب و الرّحال و علاها، آخذاً بعضد علی بن ابیطالب علیه السلام و قال : ایّها الناس ! الست اولی بکم من انفسکم ؟ قالوا بلی ، قال فمن کنت مولاه فعلی ّ مولاه . اللّهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله و ادر الحق ّ معه حیثما دار. و یروی انّه رفع رأسه السماء و قال اللّهم هل بلغت ؟ ثلثاً. و فی الرابع و العشرین تصدّق امیرالمؤمنین بخاتمه و هو راکع. و فی الخامس و العشرین قتل عمربن الخطاب و فیه نزلت سورة هل اتی . و فی السادس و العشرین نزل الاستغفار علی داود. و فی التاسع و العشرین وقعة الحرة و هی التی قتل فیها بنوامیّة اهل المدینة و انتهبت اموالهم و هتکت ستورالمهاجرین و الأنصار و فضحت نساؤهم . فلعن اﷲ من لعنه رسول اﷲ صلی اﷲ علیه وآله من المحدثین فی المدینة و جعلنا غیر راضین بالفساد فی ارض اﷲ. انه خیر موفق و معین و له الحمد بلا نهایة.