کلمه جو
صفحه اصلی

راگس

فرهنگ فارسی

نام قدیم شهر ری

لغت نامه دهخدا

راگس. [ گ ِ ] ( اِخ ) رگ. نام قدیم شهر ری. داریوش در کتیبه بیستون شهر ری را رَگ َ نامیده ،در اوستا هم نام آن چنین است و نویسندگان قدیم نام آن را راگس ضبط کرده اند. ( ایران باستان ج 3 ص 2216 ).

دانشنامه آزاد فارسی

راگِس (Rhages)
(یا: راگای؛ رگها) شهر قدیم، در سرزمین ماد یا ری باستان، در جنوب تهران و شمال شهر کنونی ری. به سبب ارتباط میان شرق و غرب ایران اهمیت فراوانی داشت. اسکندر مقدونی هنگام تعقیب داریوش سوم، از این شهر بازدید و سلوکوس اول آن را تجدید بنا کرد. در زمان اشکانیان به آرساکیا معروف بود. یزدگرد سوم ساسانی هنگام فرار از اعراب مسلمان، از ری گذشت و به روایتی مقبرۀ بی بی شهربانو متعلق به دختر اوست که با حسین بن علی (ع) ازدواج کرده بود. در سال های ۱۸ تا ۲۴ق، به تصرف مسلمانان درآمد و مهدی، خلیفۀ عباسی، آن را تجدید بنا کرد؛ پسرش، هارون الرشید، در همین شهر زاده شد. ری در جنگ شیعه و سنی، که در ۵۶۴ش روی داد، آسیب فراوانی دید و مغول ها آخرین ضربه را بر آن وارد و شهر را ویران (۵۹۸ش) و مردمِ آن را قتل عام کردند. خرابه های ری در جنوب تهران دیده می شود.


کلمات دیگر: