ذُوالرّیاسَتَین،حاج میرزاعبدالحسین (۱۲۹۰ـ۱۳۷۲ق)
(ملقب به مونس علیشاه) عارف ایرانی. خاندان او درشمار مشایخ صوفیه بودند. پدرش لقب وفا علیشاه و پدرِ مادرش لقب رحمت علیشاه داشتند. از خردسالی به تحصیل پرداخت و شماری از علوم را از سید محمدنبی کرمانی، میرزای جهرمی، شیخ عبدالنبی شیرازی و جز اینان فراگرفت. شرح فصوص الحکم را نیز در محضر شیخ حسین سبزواری و شیخ محمدباقر اصطهباناتی آموخت. در ۱۳۱۷ق و نیز ۱۳۴۰ق به مکّه مشرّف شد و در همین سال، با فوت حاج سید اسماعیل اُجاق، ملقّب به صادق علیشاه، به ریاست فرقۀ منور علیشاهیّه رسید. میرزا زین العابدین پاقلعه ای، صوفی مشهور اصفهان، و سید حجّت بلاغی درشمار مجازین از اویند. تعلیقات بر مثنوی و دلیل السالکین نیز درشمار تألیفات اوست.
(ملقب به مونس علیشاه) عارف ایرانی. خاندان او درشمار مشایخ صوفیه بودند. پدرش لقب وفا علیشاه و پدرِ مادرش لقب رحمت علیشاه داشتند. از خردسالی به تحصیل پرداخت و شماری از علوم را از سید محمدنبی کرمانی، میرزای جهرمی، شیخ عبدالنبی شیرازی و جز اینان فراگرفت. شرح فصوص الحکم را نیز در محضر شیخ حسین سبزواری و شیخ محمدباقر اصطهباناتی آموخت. در ۱۳۱۷ق و نیز ۱۳۴۰ق به مکّه مشرّف شد و در همین سال، با فوت حاج سید اسماعیل اُجاق، ملقّب به صادق علیشاه، به ریاست فرقۀ منور علیشاهیّه رسید. میرزا زین العابدین پاقلعه ای، صوفی مشهور اصفهان، و سید حجّت بلاغی درشمار مجازین از اویند. تعلیقات بر مثنوی و دلیل السالکین نیز درشمار تألیفات اوست.