منادا
فارسی به انگلیسی
فرهنگ عمید
در دستور زبان، کسی که خوانده شده است.
دانشنامه آزاد فارسی
مُنادا
در دستور زبان، اسم یا جانشین اسمی که در جمله مورد ندا و خطاب قرار می گیرد و نقش آن را منادایی یا ندایی می گویند؛ مثل کلمات «دوست»، «خداوند»، «حسین» در شبه جمله های «ای دوست!» «خداوندا!» «یا حسین!»
در دستور زبان، اسم یا جانشین اسمی که در جمله مورد ندا و خطاب قرار می گیرد و نقش آن را منادایی یا ندایی می گویند؛ مثل کلمات «دوست»، «خداوند»، «حسین» در شبه جمله های «ای دوست!» «خداوندا!» «یا حسین!»
wikijoo: منادا
پیشنهاد کاربران
منادا : در دستور زبان، کسی که خوانده شده است.
نداییده.
به کسی یا چیزی که ان را صدا میزنیم یا مورد خطاب قرار می دهیم🖤🤍
یعنی در دستورات چیزی که خوانده شده است
منادا یعنی نامیده میشود یعنی گاهی منادا بدون نشانه میآید مانند ( وطن و جا و دان باشی و سر افراز ) '
منادا و فرات میه آسیمو له له
برای خطاب کردن گفت و گو با کسی از نشانه ی ندا، ای، یا، ا، استفاده میکنیم.
کلمه ای که هریک از این نشانه هارا داشته باشد
منادا نامیده می شود. گاهی منادا بدون نشانه می آید. مانندوطن، جاودان باشی و سرفراز.
کلمه ای که هریک از این نشانه هارا داشته باشد
منادا نامیده می شود. گاهی منادا بدون نشانه می آید. مانندوطن، جاودان باشی و سرفراز.
ندا یعنی کلماتی که در جمله میاد مانند ای و یا مثل سعدیا و حافظا یا برای مثال این درخت علم باشد ای علیم ای اخر جمله ندا نام دار و کلماتی مانند حافظا یا سعدیا آ اخر انها ندا نام دارد
کلمات دیگر: