امیرهمایون خرم (۹ تیر ۱۳۰۹ بوشهر – ۲۸ دی ۱۳۹۱ تهران)، نوازندهٔ ویولن، موسیقی دان و آهنگساز برجستهٔ موسیقی اهل ایران بود. او یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران بود.
موسیقی ایرانی در مراکز هنری و فرهنگی اروپا و آمریکا مانند دانشگاه UCLA
استاد صبا و موسیقی ایرانی دانشگاه گیلان، دانشگاه پزشکی شیراز
استاد ابوالحسن صبا انجمن موسیقی فارس
مقامات موسیقی ایرانی دانشگاه علامه طباطبایی
استاد علی نقی وزیری فرهنگسرای ارسباران
مشخصات موسیقی ایرانی دانشگاه صنعتی اصفهان
سخنرانی های متعدد دیگر در تالار رودکی تهران به مناسبت های مختلف اشاره کرد.
از آنجا که مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از بین مقام های موسیقی ایرانی، به دستگاه همایون علاقه ای وافر داشت، نام همایون را برای فرزند خود انتخاب کرد.خرم در سن ۱۰–۱۱ سالگی به مکتب استاد صبا راه یافت و چند سال بعد به عنوان نوازندهٔ ۱۴ ساله، در رادیو به تنهایی به اجرا پرداخت. بعدها در بسیاری از برنامه های موسیقی رادیو، خصوصاً در برنامه گلها، به عنوان آهنگساز، تکنواز ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه داد.
ساز همایون خرم سازی پر صلابت، سنگین و عاری از هر نوع خودنمایی بود. گر چه در شیرین نوازی خرم را نمی توان با اسدالله ملک، پرویز یاحقی و حبیب الله بدیعی هم تراز دانست با این حال توانایی او در آفرینش آنی ملودیهای جاندار و جذاب، بافت تکنوازیهای او را به مراتب از کارهای دیگران خوش ساختتر و پرمایه تر می سازد. از این بابت خرم و علی تجویدی را می توان در یک گروه قرار داد چون قابلیت آهنگسازی این دو بر نوازندگیشان چیره بود، درست عکس آنچه در مورد بدیعی و یاحقی می توان گفت. نباید از قلم انداخت که خرم، همانگونه که تجویدی، آهنگسازی تجربی و منحصراً ذوقی نبود. وی بنیادهای علمی آهنگسازی را آموخته بود و بر آن ها تسلط داشت. از جمله اینکه هارمونی را با فریدون فرزانه و با شیوه " سارلی " فراگرفته و در سازبندی از کورساکف متأثر بود. خوش سلیقگی و نوآوریهای خرم در تنظیم کارهایش جداً شنیدنی است. شیوه تقسیم ملودی و همراهی سازها نزد خرم بسیار حساب شده و پرداخت کار بیخدشه و نقص است. قدر مسلم اینکه بخش گسترده ای از آثار خرم حافظه موسیقایی حداقل سه نسل از ایرانیان را در سیطره خود دارد. دشوار می شود ایرانی را یافت که نتواند ترانه "امشب در سر شوری دارم " را زمزمه کند. گر چه باید تأکید کرد که اعتبار خرم هرگز در ترانه های ساده و همه پسندش خلاصه نمی شد و نمی شود. کارهای ارکستری او که غالباً جمله بندی هایی مرکب و پیچیده توأم با ضرب آهنگ های بسیار متنوع دارند نمونه های گاه سمفونی گونه ایی از موسیقی ایرانی به دست می دهند که کمتر آهنگسازی یارای برابری با آن ها را داشته است.خرم با تواناترین و حرفه ای ترین خوانندگان دوران دو دهه طلایی موسیقی ایران همکاری نزدیک داشته است. حسین قوامی، ایزدبانو، مرضیه، گلوریا روحانی، دلکش، شجریان، گلپا و ایرج از آن جمله اند. از طرف دیگر باید گفت که "پروین نوری وند" تا چندین سال خواننده انحصاری آثار خرم محسوب می شد. سنگینی و بی پیرایگی صدای پروین، قرینه ی سنگینی و بی پیرایگی ساز و نغمه خرم بود. علی رغم آن که برخی از کارهای خرم با صدای خوانندگان دیگر بازخوانی شده است، مشکل می توان گفت که درخشش و ظرافت بازخوانیها به پای اجراهای گذشته می رسد.طی بیش از سه دهه تدریس، جوانان بسیاری از محضر درس خرم بهرمند شدند که امروز امانتدار مکتب استاد خود هستند. اما خرم در مصاحبه ای با علی دهباشی در نشریه بخارا از مانی فرضی، پژمان پورزند، بابک شهرکی، به عنوان زبده ترین شاگردان خود نام می برد
وی همچنین تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه علم و صنعت ایران در رشته مهندسی برق ادامه داد. در جلد سوم کتاب موسیقی دان ایرانی نوشته پژمان اکبرزاده آمده است: «پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران، فعالیت های اجرایی همایون خرم دچار وقفه ای چندین ساله شد. اوقات او از آن پس، بیشتر صرف تدریس خصوصی ویلن و فعالیت های پژوهشی دربارهٔ موسیقی ایرانی شد.»
موسیقی ایرانی در مراکز هنری و فرهنگی اروپا و آمریکا مانند دانشگاه UCLA
استاد صبا و موسیقی ایرانی دانشگاه گیلان، دانشگاه پزشکی شیراز
استاد ابوالحسن صبا انجمن موسیقی فارس
مقامات موسیقی ایرانی دانشگاه علامه طباطبایی
استاد علی نقی وزیری فرهنگسرای ارسباران
مشخصات موسیقی ایرانی دانشگاه صنعتی اصفهان
سخنرانی های متعدد دیگر در تالار رودکی تهران به مناسبت های مختلف اشاره کرد.
از آنجا که مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از بین مقام های موسیقی ایرانی، به دستگاه همایون علاقه ای وافر داشت، نام همایون را برای فرزند خود انتخاب کرد.خرم در سن ۱۰–۱۱ سالگی به مکتب استاد صبا راه یافت و چند سال بعد به عنوان نوازندهٔ ۱۴ ساله، در رادیو به تنهایی به اجرا پرداخت. بعدها در بسیاری از برنامه های موسیقی رادیو، خصوصاً در برنامه گلها، به عنوان آهنگساز، تکنواز ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه داد.
ساز همایون خرم سازی پر صلابت، سنگین و عاری از هر نوع خودنمایی بود. گر چه در شیرین نوازی خرم را نمی توان با اسدالله ملک، پرویز یاحقی و حبیب الله بدیعی هم تراز دانست با این حال توانایی او در آفرینش آنی ملودیهای جاندار و جذاب، بافت تکنوازیهای او را به مراتب از کارهای دیگران خوش ساختتر و پرمایه تر می سازد. از این بابت خرم و علی تجویدی را می توان در یک گروه قرار داد چون قابلیت آهنگسازی این دو بر نوازندگیشان چیره بود، درست عکس آنچه در مورد بدیعی و یاحقی می توان گفت. نباید از قلم انداخت که خرم، همانگونه که تجویدی، آهنگسازی تجربی و منحصراً ذوقی نبود. وی بنیادهای علمی آهنگسازی را آموخته بود و بر آن ها تسلط داشت. از جمله اینکه هارمونی را با فریدون فرزانه و با شیوه " سارلی " فراگرفته و در سازبندی از کورساکف متأثر بود. خوش سلیقگی و نوآوریهای خرم در تنظیم کارهایش جداً شنیدنی است. شیوه تقسیم ملودی و همراهی سازها نزد خرم بسیار حساب شده و پرداخت کار بیخدشه و نقص است. قدر مسلم اینکه بخش گسترده ای از آثار خرم حافظه موسیقایی حداقل سه نسل از ایرانیان را در سیطره خود دارد. دشوار می شود ایرانی را یافت که نتواند ترانه "امشب در سر شوری دارم " را زمزمه کند. گر چه باید تأکید کرد که اعتبار خرم هرگز در ترانه های ساده و همه پسندش خلاصه نمی شد و نمی شود. کارهای ارکستری او که غالباً جمله بندی هایی مرکب و پیچیده توأم با ضرب آهنگ های بسیار متنوع دارند نمونه های گاه سمفونی گونه ایی از موسیقی ایرانی به دست می دهند که کمتر آهنگسازی یارای برابری با آن ها را داشته است.خرم با تواناترین و حرفه ای ترین خوانندگان دوران دو دهه طلایی موسیقی ایران همکاری نزدیک داشته است. حسین قوامی، ایزدبانو، مرضیه، گلوریا روحانی، دلکش، شجریان، گلپا و ایرج از آن جمله اند. از طرف دیگر باید گفت که "پروین نوری وند" تا چندین سال خواننده انحصاری آثار خرم محسوب می شد. سنگینی و بی پیرایگی صدای پروین، قرینه ی سنگینی و بی پیرایگی ساز و نغمه خرم بود. علی رغم آن که برخی از کارهای خرم با صدای خوانندگان دیگر بازخوانی شده است، مشکل می توان گفت که درخشش و ظرافت بازخوانیها به پای اجراهای گذشته می رسد.طی بیش از سه دهه تدریس، جوانان بسیاری از محضر درس خرم بهرمند شدند که امروز امانتدار مکتب استاد خود هستند. اما خرم در مصاحبه ای با علی دهباشی در نشریه بخارا از مانی فرضی، پژمان پورزند، بابک شهرکی، به عنوان زبده ترین شاگردان خود نام می برد
وی همچنین تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه علم و صنعت ایران در رشته مهندسی برق ادامه داد. در جلد سوم کتاب موسیقی دان ایرانی نوشته پژمان اکبرزاده آمده است: «پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران، فعالیت های اجرایی همایون خرم دچار وقفه ای چندین ساله شد. اوقات او از آن پس، بیشتر صرف تدریس خصوصی ویلن و فعالیت های پژوهشی دربارهٔ موسیقی ایرانی شد.»
wiki: همایون خرم