مترادف تیره روز : بداقبال، بدروزگار، سیه روز، شوربخت، مفلوک
متضاد تیره روز : خوش اقبال، خوش بخت
تیره روز
مترادف تیره روز : بداقبال، بدروزگار، سیه روز، شوربخت، مفلوک
متضاد تیره روز : خوش اقبال، خوش بخت
فارسی به انگلیسی
ill-fated
star-crossed
فارسی به عربی
بائس
مترادف و متضاد
بد بخت، سیاه بخت، تیره بخت، تیره روز
بداقبال، بدروزگار، سیه‌روز، شوربخت، مفلوک ≠ خوش‌اقبال، خوش‌بخت
فرهنگ فارسی
( صفت ) سیاه روز بدبخت .
فرهنگ معین
( ~. ) (ص مر. ) بدبخت .
لغت نامه دهخدا
تیره روز. [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) تیره بخت و تیره کوکب و تیره سرانجام ، کنایه از مدبر و بدبخت. ( آنندراج ). تیره روزگار. بدبخت. ( ناظم الاطباء ) :
یکی جفت تخته ، یکی جفت تخت
یکی تیره روز و یکی نیک بخت.
هر چه روز است تیره روزترم.
نگون بخت خوانندش و تیره روز.
بدیوانگی خرمن خود مسوز.
شام زلف آخر به فریاد غریبان میرسد.
تا ترا ذوق گشت مهتاب است.
بگویش که از گردش تیره روز
تو گشتی چنین شاد و گیتی فروز.
که هرگز نبیند بجز تیره روز.
دلم چون بدی شاد و گیتی فروز.
یکی جفت تخته ، یکی جفت تخت
یکی تیره روز و یکی نیک بخت.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
ز آفت روزگار بر خطرم هر چه روز است تیره روزترم.
خاقانی.
اگر بینوائی بگرید به سوزنگون بخت خوانندش و تیره روز.
سعدی ( بوستان ).
نخواهی که گردی چنین تیره روزبدیوانگی خرمن خود مسوز.
سعدی ( بوستان ).
تیره روزان خوب می دانند صائب قدر هم شام زلف آخر به فریاد غریبان میرسد.
صائب ( از آنندراج ).
مهر را تیره روز خواند مه تا ترا ذوق گشت مهتاب است.
ظهوری ( ایضاً ).
|| ( اِ مرکب ) روز تیره. احوال پریشان. اوضاع نابسامان و نامطلوب و سخت. روزگار پریشان و تیره و تار. بدبختی. مصیبت : بگویش که از گردش تیره روز
تو گشتی چنین شاد و گیتی فروز.
فردوسی.
دل هر دو بیدادگرشان به سوزکه هرگز نبیند بجز تیره روز.
فردوسی.
مرا بهره این بود از این تیره روزدلم چون بدی شاد و گیتی فروز.
فردوسی.
رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.فرهنگ عمید
تیره روزگار، سیه روزگار، سیه روز، بدبخت.
پیشنهاد کاربران
بدبخت
بداقبال، بدروزگار، سیه روز، شوربخت، مفلوک، بدبخت
شوم بخت. [ ب َ ] ( ص مرکب ) بدبخت. تیره بخت. سیاه بخت. شوربخت. ( یادداشت مؤلف ) :
سپهبد چه پرسد از آن شوم بخت
که نه کام بادش نه تاج و نه تخت.
فردوسی.
سپهبد چه پرسد از آن شوم بخت
که نه کام بادش نه تاج و نه تخت.
فردوسی.
بدروزگار. [ ب َ ] ( ص مرکب ) بدبخت. ( ناظم الاطباء ) ( از ولف ) . بدطالع. ( آنندراج ) . تیره روز. سیه روز. بدروز. مقابل به روزگار :
چو خشنود گردد ز ما شهریار
نباشیم ناکام و بدروزگار.
فردوسی.
ز گرگین سخن رفت با شهریار
از آن گمشده بخت و بدروزگار.
فردوسی.
چنین گفت با کشته اسفندیار
که ای مرد نادان بدروزگار.
فردوسی.
نه تنها منت گفتم ای شهریار
که برگشته بختی و بدروزگار .
سعدی ( بوستان ) .
|| ظالم و جفاکار. ( آنندراج ) . شریر. ( ناظم الاطباء ) . پادشاه یا فرمانروایی که باستمکاری روزگار را به بدی دارد :
خبر شد به ضحاک بدروزگار
از آن بیشه و گاو و آن مرغزار.
فردوسی.
نماند ستمکار بدروزگار
بماند بر او لعنت پایدار.
سعدی ( بوستان ) .
چو خشنود گردد ز ما شهریار
نباشیم ناکام و بدروزگار.
فردوسی.
ز گرگین سخن رفت با شهریار
از آن گمشده بخت و بدروزگار.
فردوسی.
چنین گفت با کشته اسفندیار
که ای مرد نادان بدروزگار.
فردوسی.
نه تنها منت گفتم ای شهریار
که برگشته بختی و بدروزگار .
سعدی ( بوستان ) .
|| ظالم و جفاکار. ( آنندراج ) . شریر. ( ناظم الاطباء ) . پادشاه یا فرمانروایی که باستمکاری روزگار را به بدی دارد :
خبر شد به ضحاک بدروزگار
از آن بیشه و گاو و آن مرغزار.
فردوسی.
نماند ستمکار بدروزگار
بماند بر او لعنت پایدار.
سعدی ( بوستان ) .
انا
کلمات دیگر: